3 dagen Chili en touren met de auto door het Noorden van Argentinië

Dag 88:
We hadden sinds hele lange tijd geen ontbijt bij het hostel inbegrepen, dus dat was het eerste wat we moesten regelen. Het voordeel van je eigen ontbijt halen is wel dat je een beetje zelf kan kiezen waar je zin in hebt en dat je niet alleen maar brood met jam hoeft te eten. Na het ontbijt zijn we even het stadje ingegaan om wat dingetjes uit te zoeken. We moesten een bus hebben voor zondag, over 2 dagen en we wilde graag en sterrentour gaan doen. Hier in san Pedro de Atacama schijn je het best de sterren en de rest van het heelal te kunnen zien van over de hele wereld, omdat de lucht heel droog is en het bijna altijd helder is. De atacama woestijn is ook het droogst ter wereld en 30 keer zo droog als de death valley :p Nadat we dit allemaal geregeld hadden zijn Milou en Elise vast terug gegaan naar het hostel. Ik heb in een cafeetje nog wat gedronken, omdat ik het niet zo zag zitten om het stuk naar het hostel weer terug te lopen. Milou en Elise zouden even lunch halen en een taxi bellen om naar het Bier festival (Expo de Cerveza) te gaan. Gelukkig kwamen zij een jongen tegen van de Uyuni tour die zei dat het pas om 5 begon ipv om 12, anders waren we veel te vroeg geweest. We hebben uiteindelijk dus nog even rustig gelunchd in het hostel en Elise en Milou zijn nog naar een marktje geweest. Ik had wat last van mijn been, dus heb in het hostel een serietje gekeken en even met Tim geskypt, wat me wel weer een beetje heefft opgevrolijkt :) Uiteindelijk zijn we rond 6 uur naar het festival gegaan. Toen we daar aankwamen bleek het pas om 7 uur te beginnen. Beetje raar, want op facebook stond gewoon 5, maar blijkbaar hadden ze besloten 2 uur later te willen beginnen.. Ik zag binnen op het terrein allemaal stoeltjes staan en wilde heel graag even zitten, dus ik legde de situatie uit en na wat overleg mocht ik op het stoeltje van de kaartverkoper zitten tot het festival begon. Ik kan nu wel zeggen dat ik de allereerste gast op een festival ben geweest :p Elise en Milou moesten wel buiten wachten, gezellig.. Uiteindelijk om 7 uur zijn we verkast naar de andere tafeltjes en hebben daar gekaart in de hoop dat het festival nog een beetje een succes zou worden, maar dat viel vies tegen. Het was wel leuk opgezet, want je kon allemaal speciaalbiertjes proeven en er dan 1 kopen die je lekker vond. Ik met de antibiotica mocht wel wat drinken, maar verstandig vond ik het niet, dus ik heb alleen af en toe wat van Elise geproeft. Het festival viel verder wel een beetje tegen, want er was helemaal niemand :p We hebben nog een lekkere hotdog gegeten en tot 10 uur gewacht, maar toen er toen nog niemand was zijn we maar naar huis gegaan.  Het was ook mega koud, dus om daar nu in de kou te wachten tot er eindelijk wat gaat gebeuren.. Uiteindelijk lagen we dus weer best wel op tijd op bed ;)

Dag 89:
Vandaag was voor mij een beetje een rustig aan dagje. Elise en Milou hadden fietsen gehuurd en gingen door de omgeving fietsen en ik ben na het ontbijt naar het ziekenhuis gegaan om mijn wond te laten verzorgen, maar blijkbaar is er in het weekend alleen een verpleegkundige die niet de sleutel van de kast heeft waar de materialen liggen die nodig waren.. Lekker geregeld. De verpleegkundige wilde er alleen een schoon gaasje op doen, maar daar was ik het niet mee eens. Het voch moet uit mijn been, dus er moet een soort sponsje in die wond die dat opzuigt. Bovendien is het hier superdroog en dus stoffig en als er alleen een gaasje op zit kan dat sttof er gewoon in komen. Naast mij in de behandelkamer zat een gezin, waarvan het zoontje aan het zuurstof moest en de vader kwam naar mij toe en gaf aan dat hij een arts was. Hij vroeg of hij er naar mocht kijken en dat vond ik prima. Hij gaf ook aan dat alleen een gaasje echt niet voldoende was en hij gaf mij een kaartje van een soort thuiszorg. Uiteindelijk ben ik dus terug gelopen naar het hostel en heb daar gevraagd of ze de thuiszorg voor mij konden bellen en binnen een uur was hij er. Hij wist gelukkig wel wat hij moest doen en heeft het goed schoongemaakt en afgedekt. Hij heeft ook precies opgeschreven wat er gebeurd was en wat er moest gebeuren. We hadden de vrouw van het hostel die goed Engels kon en dus als tolk kon dienen, dus dat maakte het communiceren een stuk makkelijker :) Nadat de wond verzorgd was heb ik nog een praatje gemaakt met een Australiër die in Nederland heeft gestudeerd. Heel erg grappig dat je in Zuid-Amerika bent en tips krijgt waar je lekker kan eten in je eigen stad door iemand die niet Nederlands is :p Verder heb ik nog even de serie afgekeken en wat lunch voor mezelf gehaald en vervolgens ben ik naar het dorpje gegaan om daar een beetje rond te slenteren. Ik had al veel minder last van mn been gelukkig en kon bijna weer normaal lopen :) Na de wandeling waren Milou en Elise ook weer terug en zijn we voor het eerst sinds mijn reis gaan koken. Pasta met heel veel groenten ;) Het was geen culinaire maaltijd, want echt een supermarkt heb je hier niet, maar het was best lekker. Na het eten zijn we naar de sterrentour gegaan. Het was echt heel erg leuk en interessant. We reden met een busje naar een soort ommuurde ruimte zonder dak, waar allemaal apparatuur stond om de sterren en planeten van dichterbij mee te bekijken. Degene die ons de info gaf was een Belg en kon dus veel beter Engels dan de meeste mensen die hier echt vandaan komen. We kregen eerst uileg over alle planeten die het dichtst bij de aarde liggen en konden jupiter zien via een van de teloscoop. Vervolgens kregen we uitleg over de sterren en konden we de verschillende soorten sterren bekijken: geel, wit, rood en blauw. Het was soms lastig te zien, maar bij sommige sterren zag je echt duidelijk het kleurverschil. Na afloop kregen we nog warme chocolademelk met een hapje en toen gingen we weer terug naar het hostel. Nog even de laatste dingetjes regelen. Onder andere een hostel boeken, want morgen gaan we door naar Salta.

Dag 90
Vandaag de bus naar Salta. We moesten vanochtend nog even onze tassen inpakken, wat wel even tijd kostte, want we hadden er echt een ontzettende bende van gemaakt :p We vroegen aan de man vande receptie of hij een taxi voor ons kon bellen voor kwart over 8. De vorige keer duurde het vrij lang voordat de taxi er was, dus we vroegen het al op tijd. De man van de receptie had alleen kwart over 8 niet helemaal begrepen, waardoor we binnen 5 minuten al een taxi hadden en bijna een uur te vroeg bij de bus waren. Ach, beter te vroeg dan te laat ;) De busreis was lang (12 uur), zeker voor een dagbus, waarbij je dus niet de hele tijd kan slapen. De weg was ook nogal hoppelig, dus heel veel meer dan muziek luisteren en naar buiten kijken kon ik niet, want anders zou ik misselijk worden.. Gelukkig was naar buiten kijken niet zo erg, want de weg die de bus aflegde was heel mooi. Uitiendelijk kwamen we om 7 uur aan met de bus en zijn we meteen met de taxi doorgegaan naar ons hostel. We hadden het idee dat we een gezellig druk hostel hadden geboekt met een gezellig barretje, maar dat viel vies tegen :p Het was nagenoeg helemaal uitgestorven en de bar bestond uit een koelkast met bier en frisdrank. We wilde ergens wat gaan eten, maar op zondag is alles dicht, dus dat werd lastig. Gek genoeg was er wel een supermarktje open, die heleaas maar heel weinig had, dus het werd een geïmproviseerde, maar gezonde maaltijd, bestaande uit tomaat, avocado, komkommer, ei, parmezaanse kaas en zure mayo :p Na het eten hebben we nog een spelletje gedaan en zijn daarna naar bed gegaan.

Dag 91:
Vandaag moest ik weer naar het ziekenhuis. Ik kon op internet niet heel duidelijk vinden welke ziekenhuizen in Salta een beetje oke waren, dus ik vroeg het in het hostel en die stuurde me naar een kliniek ongeveer 5 minuutjes met de taxi. Het was de dag van de arbeid en nagenoeg alles was dicht, maar gelukkig waren er wel een paar verpleegkundigen aanwezig in het ziekenhuis. Ik kon ze mijn briefje geven die ik van de vorige soort van thuiszorg had gekregen, zodat ze precies wist wat ze moest doen. Gelukkig zag de wond er al veel beter uit. Geen ontsteking meer en de wond was ook al iets minder diep. Ik was behoorlijk snel en pijnloos weer buiten en we besloten vanaf het ziekenhuis naar de stad te lopen om de stad te gaan verkennen, alleen was nagenoeg alles dicht.. Ook alle terrasjes en restaurantjes. Gelukkig was er 1 restaurantje open met een terras op de main square. Wij dachten dat dat mega duur zou zijn zo midden in het centrum, maar de empanadas waren maar 80 cent per stuk :p dus we hebben lekker in het zonnetje een potje gekaart en empanadas gegeten :) Toen het zonnetje op een gegeven moment weg was zijn we terug gegaan naar het hostel om op te zoeken wat we hier in de buurt allemaal willen doen en hoe we dat willen doen. Het idee auto huren was al eerder in ons opgekomen, maar we hadden nog totaal niet bedacht hoe, waar en hoe lang. We zijn van half 5 tot 10 bezig geweest om ons plan helemaal uit te werken. Gelukkig had Milou tussendoor het initiatief genomen om boodschappen te doen en eten voor ons te koken :p Uiteindelijk hadden we het plan om een auto te huren voor 8 dagen en ermee van Salta naar Buenos Aires te rijden met verschillende mooie en leuke tussenstops. We hadden het helemaal uitgedacht en uitgezocht en alles kon. We konden de auto ergens anders afleveren, vluchten waren relatief goedkoop, perfect! We kregen tussendoor nog even een hartverzakking, omdat we voor Argentinië niet hadden uitgezocht of je een internationaal paspoort nodig had, maar gelukkig bleek dat niet zo te zijn. Na alles uitgezocht te hebben zijn we naar bed gegaan. De volgende dag zouden we alles wel boeken. Al dat nadenken over je nieuwe plannen is leuk, maar ook mega vermoeiend.

Dag 92:
Vandaag een beetje uitgeslapen en rustig an gedaan vanochtend. Vervolges zijn we de stad ingegaan om onze plannen te bevestigen en de auto te huren en vliegtickets te boeken. Tussendoor hebben we nog even de was afgeleverd, waarbij Milou nog een zak schone was op haar hoofd kreeg en toen zijn we doorgelopen naar het centrum. We zijn twee autoverhuurders afgeweest en bij de tweede viel ons hele plan van de vorige dag in duigen.. Blijkbaar is het heel duur om de auto op een andere plek af te leveren, omdat ze hem helemaal op moeten halen.. Bij de tweede autoverhuurder kregen we ook nog een iets uitgebreider verhaal dat de trip die wij gepland hadden best wel behoorlijk krap is in het aantal dagen dat wij ervoor hadden gerekend.. Het plan werd dus weer helemaal omgegooid :p Uiteindelijk hebben we alsnog voor 6 dagen en doen we een deel van de route die we gepland hadden, waarbij we oa naar een mooi wijngebied gaan hier in Argentinië. Daarna komen we terug in Salta en gaan we misschien nog door iets verder naar het noorden voor drie dagen. Alsnog een mooie trip, alleen slaan we Buenos Aires even over en gaan we rechtstreeks van Salta naar Iguazu met de bus 24 uur :(.. (Tja, vliegtuig was behoorlijk wat duurder, + ik moet zeggen dat mijn voorkeur bijna altijd wel bij de bus ligt ;)). Dat zijn nu dus de plannen. Vervolgens hebben we weer op dezelfde plek empanadas gegeten. Ook omdat ze daar goede wifi hadden en ik nog even kon skypen ;) Vervolgens wilde we naar een gratis walking tour. In het hostel lag een formulier waar op stond waar die zou beginnen.Toen wij bij de agency aankwamen bleek dat hij helemaal niet gratis was.. Om 10 uur 's ochtends was hij gratis, maar nu was hij 15 euro pp, met gratis tapas op het eind. Ik vond dit een beetje duur, omdat ik het met mijn been vermoedelijk geen 2,5 uur ging volhouden en dus de tapas zou moeten missen. Elise en Milou hadden er ook niet zo'n zin in, dus we zijn maar andere plannen gaan bedenken. Een masage en vervolgens naar de bioscoop. Beauty and the beast konden we best in het Spaans kijken, want dat verhaal kenden we toch al :p We zochten naar een spa, maar die konden we niet vinden... Uiteindelijk hadden we toch ook niet zo'n zin meer om helemaal naar de bioscoop te gaan, dus we zijn uiteindelijk maar boodschappen gaan doen voor avondeten en hebben op de bank in het hostel een begin gemaakt met de serie: 13 reasons why. Als onze planne van vandaag zijn dus eigenlijk in duigen gevallen, maar het is juist leuk om tijdens zo'n lange reis je plannen af en toe eens te wijzigen ;) Na 2 afleveringen zijn we naar bed gegaan.

Dag 93:
Ik moest vandaag vroeg op, omdat om 10 uur de auto voor ons hostel werd afgeleverd en daar mag je niet parkeren en daarvoor moest ik nog naar het ziekenhuis. Ik kreeg in het ziekenhuis zo'n beetje een VIP behandeling. Ik melde me aan bij de balie, waar gelukkig dezelfde receptioniste zat, dus die wist precies wat de bedoeling was. Er zaten behoorlijk wat mensen te wachten, maar ik mocht gelijk doorlopen. Toen de wond verschoond werd waren ze met twee verpleegkundige bezig. Een maakte het schoon, de ander gaf de spullen aan. En er stond er ook nog eentje te kijken, dat zal wel een stagiaire geweest zijn. Halverwege kwam er ook nog een arts binnen, die behoorlijk goed Engels kon, wat wel fijn was, want nu kon ik eindelijk eens vragen wat ik precies wel en niet met mijn been mag doen. Gewoon lopen en fietsen, maar geen schokkende bewegingen, zoals hardlopen (was ik hier ook niet van plan ;)). Verder gaf ze aan dat het er goed uitzag. Geen ontsteking meer, het moet alleen voorlopig nog wel om de dag verschoond worden om een volgende infectie te voorkomen. Ik was behoorlijk snel weer klaar en toen ik de behandelkamer uitkwam vroeg de receptioniste of ik een taxi wilde. Nou graag! Binnen twee minuten stond er een taxi voor de deur. De bewaker hield de deur open en de taxi chauffeur vroeg: Pauline?? Speciaal voor mij dus :p De taxichauffeur hield de deur van de taxi open en deed hem ook weer open toen ik aankwam bij het hostel. Helaas was daar mijn VIP behandeling weer voorbij :p Om 10 uur kwam precies op tijd onze auto voorrijden. Dit was echt letterlijk totaal het tegenovergestelde van de bak die we eerder hadden gehuurd :p Een geely (die hadden we in Cuba ook), maar nog kleiner dan mijn twingo :p Er pastte net twee backpacks in de kofferbak en de derde moest achterin. Achterin zat je dus best wel een beetje opgepropt :p Na wat papierwerk konden we gaan :) Naar onze eerste stop: Cachi. Ik mocht de stad weer uitrijden en naarmate we verder de stad uit waren werd het landschap steeds mooier. We reden een stukje de bergen in en elke bocht die je nam was het uitzicht weer anders. Van hele groene begroeiing tot rode bergen en uiteindelijk cactusvelden en een 11 kilometer lange kaarsrechte weg die ooit is gestart door de Inca's (maar nu gewoon asfalt is). De bergen waren nogal een uitdaging, want ons autootje had niet zo heel veel power. In zijn 2 een niet heel erg stijle berg dat trok hij echt niet (zou ook te maken kunnen hebben met de hoeveelheid bagage :p). Ook werden we nogal zenuwachtig toen de brandstofmeter begon te knipperen en we nog meer dan 100 km moesten.. Gelukkig is deze auto gewoon een zenuwlijer en begint hij veel te vroeg al met knipperen, waardoor we gelukkig genoeg brandstof hadden. We stopten een paar keer om foto's te maken en uiteindelijk kwamen we 5 uur later aan in Cachi. We wilden eerst tanken, maar blijkbaar deed de electriciteit in het dorp het niet, dus kon dat niet. Dan eerst maar een hostel zoeken. Het is echt een inimienie dorpje, dus een hostel hadden we redelijk snel gevonden. Er zat ook een restaurant bij, dus nadat we onze spullen hadden gedropt besloten we om op het terrasje lekker wijntjes te drinken. Ik mag alcohol met de antibiotica, dus 1 of 2 glaasjes moet kunnen. 1 of 2 glaasjes met antibiotica vol in de zon maakten mij alleen wel een klein beetje tipsie :p Gelukkig was ik niet de enige, want Elise (die trouwens geen antibiotica slikt, maar wel net een glaasje meer op had) werd er ook een beetje tipsie van :p Milou (die antibiotica slikt die niet kan in combinatie met alcohol) werd wel een beetje gek van ons :p Gelukkig was de alcohol al redelijk snel weer uitgewerkt. Toen de zon onder was moesten we nog even tanken, pinnen en zijn we nog ergens pizza wezen eten en vervolgens hebben we in het hostel onze serie verder gekeken om vervolgens weer op tijd naar bed te gaan, want morgen weer de hele dag auto rijden. Ik lig hier vaker op tijd op bed dan thuis :p

Dag 94:
Vandaag vertrokken we vanuit Cachi naar Cafayate, het wijngebied van Argentinië. De route was wat minder spectaculair dan gisteren, omdat het wat minder afwisselend was, maar je reed met de auto wel tussen heel veel gek gevormde rotsen door. We kwamen uiteindelijk rond een uur of 2 aan in Cafayate. We zijn eerst een tijdje op zoek geweest naar een hostel, want alles waar we naar binnen liepen was of vol of duur. Uiteindelijk hadden we een prima hostel gevonden voor ongeveer 7 euro pp per nacht. We vroegen waar we in de buurt lekker wijn konden proeven, want dat was het hele doel  van naar Cafayate gaan :p Uiteindelijk noemde hij er een die om de hoek was, dus daar zijn we eerst geweest. Voor ongeveer 2,50 euro kon je 3 wijntjes proeven met een plankje. Wij hadden uiteindelijk de intentie om één lekkere fles met z'n drieën te kopen, maar er zat niet heel veel bijzonders tussen, dus hebben we op maps nog een andere wijnboer gezocht en er zaten er nog 2 in de buurt. Bij een van de twee hebben we uiteindelijk ook weer geproeft en hier zat wel een lekkere wijn tussen, dus daar hebben we 1 fles van gekocht. Die moeten we wel de aankomende dagen opdrinken, want daarna hebben we geen auto meer en wordt het een beetje lastig meenemen. Na het wijn proeven zijn we in de stad ergens op zoek geweest naar een restaurant die open was. Het is laagseizoen, dus de meeste restaurants gaan pas om 7 uur 's avonds open en het was 6 uur, maar we hadden toch echt al honger.. Uiteindelijk eentje gevonden en ik had iets besteld met konijn, waarvan ik dacht dat er wat groenten bij zouden zitten. Uiteindelijk bleek het andersom. Groenten met een heel klein beetje konijn, wat uiteindelijk wel heel fijn was, want aan groenten kom je hier soms nog wel eens tekort. Na het eten zijn we naar het hostel gegaan. De eigenaar van het hostel zat daar met een jongen uit Nieuw-Zeeland te praten en wij sloten aan. WIj vertelde onze plannen om naar Talampaya te gaan hierna en de eigenaar keek ons met grote ogen aan alsof we gek waren geworden. Blijkbaar was het 15 uur rijden in plaats van 8 wat wij dachten.. En de weg er naartoe bleek ook heel saai te zijn... We hebben onze plannen met de auto dus maar voor de zoveelste keer weer aangepast :p En morgen gaan we terug naar Salta. Na nog een tijdje onze plannen besproken te hebben zijn we naar bed gegaan. Ik heb in bed nog een aflevering van een serie gekeken en ben daarna gaan slapen.

Dag 95:
Vandaag dus terug naar Salta. Eerst moest ik nog een bezoekje brengen aan het ziekenhuis om mijn wond te laten verschonen.. Ik schrok me helemaal de pleuris van de lange rij toen ik binnenkwam. Gelukkig waren er twee balies en ik deed alsog ik gek was en liep naar de tweede balie. Ik kon gelijk doorlopen en werd meteen geholpen :) Ik vroeg me wel een beetje af waar die lange rij dan voor was, maar acht prima. Nadat ze me had geholpen zij ze pagar (betalen) en wees ze naar de ontzettende lange rij, waarbij ik zag dat een man in de tijd dat ik geholpen was nog geen twee milimeter was opgeschoven. Ik zou echt meer dan 2 uur in de rij moeten staan om 30 sol te betalen.. (dat is 1,80...). Al onze plannen van die dag zouden weer in de soep lopen. Ik deed gewoon nog een keer alsof ik achterlijk was en geen idee had wat pagar betekende en ben gewoon naar buiten gelopen en de auto ingestapt. Ik voelde me wel een beetje lullig, maar 2 uur lang in een ziekenhuis in de rij staan zag ik echt niet zitten.. Niemand kwam achter me aan en ze hadden geen gegevens van mij (ook wel een beetje onnozel van hen dus ;)). Uiteindelijk in het hostel nog even rustig ontbeten. De jongen uit Nieuw-Zeeland kwam ook bij ons zitten en hij had mate. Een soort bekertje met een tuitje die een filter bevat. Je doet dan kruiden in het bekertje en drinkt uit het tuitje. Het was echt te ranzig voor woorden, maar echt Zuid-Amerikaans, dus leuk om geprobeerd te hebben. Na het ontbijt zijn we vertrokken. We reden eerst met de auto een stukje de andere kant op door de wijnvelden. We hebben daar nog een verjaardagsfilmpje opgenomen voor Ginger en zijn een aantal keer gestopt om foto's te maken en vervolgens zijn we naar Salta gereden. Het begin van deze rit was echt heel erg mooi. Veel gekleurde rotsen (voornamelijk rood) met vreemde vormen waar je met de auto doorheen reedt. We kwamen nog bij een mooi uitzicht en later nog bij een soort holle rots, wat het amfitheater wordt genoemd. Er was ook iemand fluit aan het spelen en het galmde helemaal door. Hierna heb ik in een stuk naar Salta gereden. Nouja, eigenlijk was het niet in Salta, want we hadden een hostel geboekt dat 19 km buiten het centrum lag. Toen we aankwamen hadden we al gelijk spijt dat we hier maar 1 nacht hadden.. Het was super mooi in de middle of nowhere, met zwembad :) We hebben de auto letterlijk naast ons hutje geparkeerd en zijn in het zonnetje gaan kaarten met een biertje. Toen het zonnetje onderging zijn we naar binnen verhuisd. We hebben in het hostel wat gegeten, hebben nog meer gekaart en zijn toen naar bed gegaan. Het is overal in Argentinië meestal super rustig. Hier ook.. We waren zo'n beetje de enige, wat wel jammer was. Mensen hier zeggen omdat het heel duur is, maar voor zover vinden wij dat wel meevallen. Het is duurder dan Bolivia, maar dat was super goedkoop.

Dag 96:
Vandaag gingen we vanaf Salta (of nouja, 19 km van Salta) naar Humahuaca. Dit ligt noordelijk van Salta. Hier heb je onder andere hele mooie gekleurde bergen. Het was een lange rit in de auto (die inmiddels een naam heeft, Geely, dit is het merk van de auto, maar wij spreken het op z'n Nederlands uit :p). We zijn een keer gestopt om foto's te maken van een mooi uitzicht met een meer en verder alleen om even wat te lunchen. Het was in totaal ongeveer 6 uur rijden. Onderweg moesten bij stoplichten nog stoppen en toen kwam er nog een nepclown een voorstelling doen voor onze auto. Hij wilde geld, maar wij hadden van tevoren de auto deuren al op slot gedaan. Verder wilde we nog naar Inca ruines, maar na een aantal keer vragen hebben we die niet kunnen vinden, dus zijn we uiteindelijk maar doorgereden naar Humauaca. We hadden een heel gezellig hostel met driedubbele stapelbedden... Gelukkig hoefde ik niet boven te slapen. Ik heb inmiddels een beetje een fobie gecreerd voor onveilige hoge stapelbedden :p We zijn nog even het stadje ingeweest waarbij het einige echte hoogtepunt een soort trap met met een monument was, waarbij je best een mooi uitzicht had over de stad en de bergen op de achtergrond. Hierna zijn we bodschappen gaan doen en hebben we gekookt. We hebben hierbij ons wijntje uit het wijngebied van Cafayate opgedronken :) Hierna een beetje op mijn tablet foto's sorteren en mijn blog schrijven.

Dag 97:
Vanochtend eerst weer een bezoekje gebracht aan het ziekenhuis. Dit keer kreeg ik een beetje een gekke behandeling. Ze deden namelijk suiker in mijn wond??!! Ik had hier nogal mijn vraagtekens bij en heb in het hostel meteen opgezocht of dit inderdaad een goede behandeling en het schijnt inderdaad een vergeten met goede behandeling te zijn van diepe geinfecteerde wonden, dus dan zal het wel goed zijn. Deze arts had me ook weer antibiotica meegegeven, dit keer als preventie.. Ze zijn hier wel heel makkelijk met antibiotica, maar laat ik het maar gewoon nemen, want als het weer gaaf infecteren dan sla ik mezelf echt voor me kop als ik het niet genomen heb. Na het ziekenhuis zijn we zonder backpacks (wat achteraf maar goed was ook) op weg gegaan naar de 14 gekleurde bergen. Het was een slingerweg omhoog op een onverharde weg die best zwaar was. Op een gegeven moment was het zo stijl dat onze Geely het niet meer trok.. Hij ging op een gegeven moment niet meer vooruit maar achteruit de berg weer af. Ook met een flinke aanloop trok hij het niet. De enige optie was nog dat ik Elise en Milou uit de auto zou zetten en met flink veel touren en een flinke aanloop in mijn eentje de berg op zou rijden. Het scheelde niet veel, maar hij heeft het gehaald :p (hierdoor was het maar goed dat we onze backpacks niet bij ons hadden :p) Uiteindelijk dus met de auto bij de 14 gekleurde bergen aangekomen. We konden daar nog een stukje lopen en hadden echt een super mooi uitzicht. Het was echt heel gaaf om al die gekleurde bergen te zien. De Rainbow mountain in Peru waar we meer dan 5 uur voor gelopen hadden wat best wel zwaar was viel hierdoor wel een heel klein beetje in het niet, maar goed.. Na de gekleurde bergen hebben we de backpacks opgehaald en zijn we naar een plaatsje gereden waar een korte wandeling tussen de bergen zou moeten zijn. Uiteindelijk kwamen we uit bij een kale vlakte met een soort vuilnishoop waar de wandeling zou moeten beginnen. We hadden heel erg honger, dus hebben naast deze vuilnishoop onze lunch gegeten om er vervolgens achter te komen dat daar helemaal geen wandeling begon. We hebben het nog een keer gevraagd, maar uiteindelijk niet gevonden. We zijn daarna dus maar rechtstreeks doorgereden naar Salta. Onderweg hadden we allemaal foute Nederlandse hits aangezet en lekker meegeblerd, waardoor de rit best snel verliep. We moesten onderweg nog even tanken en blijkbaar zit daar hier geen stop op, want degene die hem voor ons volgooide (hier hoef je dat niet zelf te doen) liet hem volledig overlopen (tja, in ons iniminie autootje past niet zoveel benzine ;)). Ze wilde ons nog bijna het volle bedrag laten betalen, maar dat gingen we dus niet doen. Toen we aankwamen bij het hostel konden we nog net eten (de keuken sloot om 8) en we hebben nog wat kaartspelletjes gedaan. Het was weer echt een dooie bedoeling in het hostel.