deathroad, Amazone en Pampas

16 april 2017 - Rurrenabaque, Bolivia

Vervolg dag 66:
Toen Elise en Milou terug kwamen van de tour besloten we om de death road ergens gaan boeken. Het duurde allemaal langer dan we verwacht hadden, want er moest behoorlijk wat papierwerk ingevuld worden. Onder andere veel formulieren over waar de agency aan moest voldoen, dus dat gaf ons dan weer een wat veiliger gevoel. We gingen immers wel mountainbiken over de gevaarlijkste weg ter wereld. Na het boeken besloten we om het dagelijks gebruikte openbaar vervoer van La Paz nog even uit te proberen: de kabelbaan. In plaats van dat ze hier metro's en trams hebben, hebben ze hier verschillende kabelbanen die je van plek naar plek brengen. We hadden gevraagd wat een beetje een mooie route zou zijn en we moesten lijn geel hebben. Ik kreeg er een beetje een efteling gevoel van. Alsof je in de droomvlucht stapt, want bij de haltes gaan de karretjes heel langzaam, zodat mensen makkelijk in en uit kunnen stappen en daarna zweef je over de stad en zie je alle kleine lichtjes van de huizen en de straten. Je had echt een heel mooi uitzicht. Omdat wij vroeg naar bed wilden en ook nog moesten eten, besloten we iets eerder uit te stappen en weer in te stappen ipv het rondje af te maken, maar dat leek niet zo eenvoudig als we dachten. Voor de mensen hier is dit namelijk hun openbaar vervoer en het was 7 uur, dus spits... Het was dus mega druk en er stond een enorme rij. Wij hadden weinig zin om daar op te wachten en moesten dus helaas met de taxi terug. In het hostel hebben we nog snel wat gegeten, onze tassen gepakt en naar bed, want tja, morgen hebben we weer een tour geboekt, dus moesten we weer vroeg op. Helaas konden we nergens terug vinden hoe vroeg dat precies was. We hadden de discussie of dat nou half 7 of half 8 verzamelen was. Helaas was de wifi heel slecht en moesten we dus maar gewoon van half 7 uitgaan..


Dag 67:
We hadden geluk, want Elise haar telefoon was inmiddels geladen en het bleek half 8 te zijn, dus we konden nog een uurtje verder slapen ;) Alsnog om half 7 op. Het afspreekpunt was in een restaurant en gelukkig hadden we daar nog even de tijd om wat te ontbijten. Vervolgens stapten we de bus in onderweg naar de gevaarlijkste weg ter wereld. We kregen eerst een goede uitleg, hoe je de fietsen moest remmen, want ze waren mega gevoelig, op zich fijn, maar als je ze te hard in zou drukken, dan maak je een koprol. Na de uitleg was het tijd om te gaan fietsen. Allereerst een stuk op een normale verharde weg. Dit was veel omlaag met diepe dallen, maar de weg was heel glad, dus totaal niet eng verder. We moesten om een tunnel heen, want daar mogen alleen de auto's onderdoor en dat stukje was behoorlijk heftig. Onverhard, veel stenen, beste stijl omlaag en ik was heel blij dat ik heelhuids, zonder te vallen aan de andere kant van de tunnel uitkwam. Een geruststelling was dat de deathroad minder heftig was dan dit kleine stukje. Ja, en toen kwamen we aan bij the deathroad. Het was een smalle, onverharde weg met hele diepe dallen, waarbij je regelmatig door de wolken reed, daarom zo gevaarlijk. Vooral wanneer auto's elkaar daar moeten passeren gebeuren er ongelukken. Met fietsen was het gelukkig redelijk veilig. Je kan natuurlijk vallen, maar de kans dat je naar beneden valt is nihil en eigenlijk alleen aanwezig als je zelf als een of andere idioot aan het fietsen bent. Ik vond het echt enorm gaaf om daar te fietsen. Spannend vond ik het op een gegeven moment als je eraan gewend bent niet en het uitzicht was echt fantastisch. Je reed echt door een soort jungleachtige omgeving. Af en toe stopten ze voor wat foto's en even je handen te laten bijkomen, want al dat remmen is best heftig voor je spieren :p Echt fietsen was het ook niet, want op de laatste 500 meter na was eigenlijk alles omlaag. Tusendoor kregen we nog wat snacks en na 4 uur was het einde in zicht. Het laatste korte stukje was nog even pittig omhoog, maar daarna stond ons koud bier en een zwembad te wachten. Het zwembad hadden wij niet zoveel zin in, dus we zaten lekker in relaxte stoeltjes ons bier te drinken. Klein waren de biertjes niet, een biertje was 700 ml :p Dat hadden we wel verdiend. Ik raakte nog even aan met een meisje uit Denemarken en een jongen uit Canada die nu een maand samen aan het reizen waren en een meisje uit Nederland (die best irritant was, want ze praatte alleen maar over haarzelf..). Met hen hebben we uiteindelijk ook de lunch gegeten aan een tafel.Na de lunch kon ik nog even lekker douchen, wat wel fijn was, want hierna zouden we gelijk de bus ingaan naar Rurrenabaque. Met het busje werden we afgezet bij een heel klein plaatsje waar we over moesten stappen op een ander busje naar Coroico. In Coroico aangekomen bleek er helemaal geen bus meer te gaan naar Rurrenabaque... Die ging maar eens per dag om half vier, dus zaten we hier een nachtje vast. We zochten een hostel op en zijn ergens in het dorpje wat gaan eten, wat gelukkig best lekker was. Daarna wilden we nog even op zoek naar Wifi, om iedereen te laten weten dat we de deathroad hadden overleefd. We kwamen uit bij een Italiaans restaurant, waar we lekker een bailey's wilden bestellen. Dit hadden ze wel, maar konden we niet krijgen. De eigenaar was namelijk al weg en de jongen die er nog stond wist niet hoe duur dat was.. Hij wist het alleen van de biertjes, want die stonden in de kaart, dus toen hebben we maar een Corona genomen, ook niet heel erg ;) In het restaurant waar we gegeten hadden, hebben we een Spaanse jongen ontmoet, die ons graag wilde vergezellen met een drankje. Het kostte ons alleen wat moeite om gezellig te doen, want we hadden eindelijk weer even wifi :p Omstebeurd maakte we even een praatje met hem, anders was het wel heel sneu. Hij had voor ons nog wel dit restaurant met wifi gevonden. Na het Italiaanse restaurant zijn we naar bed gegaan. Veel meer was er in dit gehucht toch niet te beleven.


Dag 68:
Vandaag was een rustig dagje. In Coroico was niet zoveel te doen, dus we hebben eerst lekker uitgeslapen en toen op zoek naar een ontbijtje ergens, dat zat er in dit hostel namelijk niet bij in. We kwamen onderweg een Nederlandse vrouw tegen. Zij was het bord van haar restaurant buiten aan het zetten, alleen ging zij pas om twaalf uur open. Ze gaf ons een tip voor een lekker koffiebarretje en daar zijn we wat gaan ontbijten, vervolgens zijn we naar haar restaurant gegaan voor wifi en een portie bitterballen. Dit keer waren het echte bitterballen, zoals ze horen te smaken :) Het was ook een hele leuke, spontane vrouw die ons ook nog wat tips gaf over hier en voor als we de jungle ingaan. Na de lekkere bittelballen zijn we terug gegaan naar het hostel, hebben daar even gedouchd en zijn naar de agency gegaan en die zou ons op de bus zetten naar de plek waarvandaan de bus zou gaan. We waren niet de enige. De jongen en het meisje van de death road waar ik mee had gepraat zaten er ook en nog een Belgisch en een Frans meisje. We werden met z'n zevenen afgezet op dezelfde plek als waar we gister van bus moesten switchen. De bus zou om half 5 moeten komen, maar ons werd verteld dat hij pas een uur geleden uit La Paz was vertrokken en dat het dus nog minstens 2 uur zou duren.. Gelukkig waren er genoeg kleine winkeltjes waar je snacks kon kopen. Echt avondeten kon je er niet halen, dus ons avondeten bestond uit pringles, koekjes, lollies, ijsjes en chocola :p Uiteindelijk was om 7 uur de bus er, na 2,5 uur wachten, toen we de hoop al een klein beetje hadden opgegeven kwam eindelijk de bus eraan. Snel onze spullen er in, nog even naar de wc en gaan. Er zaten bijna geen toeristen in de bus, maar alleen maar bolivianen. Het was de verschrikkelijkste busrit van mijn leven. Het was een grotendeels onverharde weg en door de bergen met hele diepe dalen. Ik werd aan het begin ook heel erg misselijk. Ik vond het daarom ook helemaal niet heel erg dat we een lekke band kregen en even stil moesten staan. Gelukkig was de misselijkheid daarna een stuk minder, maar slapen ging in die bus echt niet lukken.. Toen ik eindelijk wel even in slaap was gevallen werd ik wakker omdat ik water op mijn hoofd kreeg. We stonden stil, omdat de bus vast was komen te zitten in de modder, want het stormde heel hard en blijkbaar was het dak van de bus niet helemaal waterdicht. Er was nog een stoel vrij, dus daar wilde ik gaan zitten, maar daarvoor moest ik wel een Boliviaanse vrouw wakker maken, die beide stoelen bezet had en zij was er alles behalve blij mee dat ik naast haar kwam zitten. Ik heb geen idee wat ze allemaal precies gezegd heeft, maar volgens mij kwamen alle spaanse scheldwoorden wel voorbij. Gelukkig ging ze wel aan de kant en kon ik daar zitten. Vervolgens ging de hobbelige, bochterige weg door tot we uiteindelijk stonden we weer stil, omdat we nog een lekke band hadden. Ik hoopte heel erg dat ze nog een reserve zouden hebben, voor het geval er nog een derde lekke band zou komen, maar voor nu konden we weer verder rijden. Hij moest soms aardig moeite doen om uit de modder te komen en het onweerde behoorlijk, dus het was de hele tijd mega licht... Na 17 uur kwamen we eindelijk aan op onze bestemming. Ik heb gelukkig nog wel iets kunnen slapen, want de vrouw naast mij was zo boos op mij denk ik dat ze zelf maar op de grond achterin de bus is gaan liggen.  Prima ;)


Dag 69:
Uiteindelijk zijn we dus gelukkig heelhuids en levend aangekomen bij de busterminal. Ik denk dat deze busrit 10 keer heftiger was dan die hele deathroad. We werden naar ons hostel gebracht met een tuktuk en daar konden even lekker douchen en relaxen. Rurrenabaque is wel echt een apart plaatsje. Het ligt echt aan de rand van de amazone en dat zie je aan alle beplanting en helaas ook aan het aantal muggen. Gelukkig zijn we een aantal dagen geleden al begonnen met het slikken van malariatabletten. Aangekomen in het hostel probeerde ik eerst even te slapen, maar dat lukte niet echt. Ik heb in de bus uieindelijk toch beter geslapen dan ik dacht. Uiteindelijk heb ik dus maar m´n blog geschreven, mn boek gelezen, een poging gedaan om foto's te downloaden van de deathroad, maar dat is nogal onmogelijk met de Wifi hier en uiteindelijk een beetje relaxen totdat Elise en Milou ook wakker werden, daarna zijn we in het dorpje ergens wat gaan lunchen. We hadden een tip gehad van iemand die zij dat het bij een bepaald plekje heel goedkoop en duur was en dat klopte ook :) Elise en Milou bestelde een vegetarisch menu, waar ik een paar hapjes van had meegegeten en ik had zelf eindelijk een keer een empanada. Tot nu toe durfde ik het nog niet echt aan, omdat ze overal op straat verkocht werden en je geen idee had hoe lang ze er al lagen, maar deze werd vers gemaakt met kaas en kruiden en was echt mega lekker :) Na de lunch was het tijd voor de regeldingen. We gingen wat agency's langs om te kijken waar we het beste een tour konden boeken. Blijkbaar waren er dus twee. De jungle, waarbij je dus echt de amazone ingaat en in de jungle slaapt en rondloopt en de pampas, waarbij je de hele dag op een bootje zit en beesten spot en gaat zwemmen met roze rivierdolfijnen. De pampas was veel toeristischer, de jungle avondtuurlijker en eigenlijk wilde we allebei wel. Beide drie dagen. We kwamen er alleen al snel achter dat het wat duurder was dan verwacht, want de minimale prijs voor een legale organisatie is 1200 Bolivianos (200 euro) per tour. Wij wilde wel een legale, maar na veel wikken en wegen hebben we uieindelijk toch besloten om beide te doen. Je bent wel 6 dagen onder de pannen inclusief eten, water, etc. We hadden het geboekt bij een vrouw die ons een hele goede uitleg gaf, nu moesten we alleen nog even pinnen en dat was weer dramatisch. 2 van de 3 pinautomaten deden het niet en de derde kon je alleen 1000 per keer pinnen, maar voordat we daar achter kwamen.. Dat was dus nog een hele onderneming, maar het is gelukt. Nu was het eindelijk tijd om even te relaxen bij het zwembad en voor daarna hadden we ons ingeschreven bij het hostel voor een bbq. Toen we terug kwamen bij het hostel kwam er een meisje gelijk redelijk chagrijnig naar ons toe om ons te vertellen dat we voor een extra bed moesten betalen, omdat ik mijn tas op een extra bed had gelegd.. Dit vonden wij niet helemaal redelijk, want de tas zat nog helemaal ingepakt, dus ze hadden hem er makkelijk af kunnen halen en bovendien hadden we de sleutel gekregen, dus wij gingen er vanuit de we de kamer voor onszelf hadden (wat in laagseizoen best vaak voorkomt). Bovendien hadden zij ons een goedkopere kamer beloofd, maar die hadden ze toch niet en hadden ze de deur met al onze waardevolle spullen wagewijd open laten staan. Wij waren dus van mening dat alle fouten tegen elkaar op weegde, maar zij waren van mening van niet. Oke, nu relaxen, dat wordt een discussie die we morgen nog wel even gaan voeren (in mijn beste spaans). De avond was wel heel gezellig. Een Belgisch meisje en het Franse meisje die met ons dezelfde verschrikkelijke busrit had doorstaan waren er ook en twee Australische jongens die de volgende dag ook met dezelfde organisatie de jungle ingaan waren er ook. Uiteindelijk zijn we redelijk op tijd weer naar bed gegaan, zodat we fris en fruitig aan ons jungle avontuur konden beginnen.


Dag 70:
Onze dag begon iets minder.. Want bij de balie begonnen ze weer over het extra bed. Uiteindelijk stond er toch een hoger bedrag en ik wilde graag de rekening zien. Degene achter de balie draaide het scherm om zodat wij konden zien wat daar stond en blijkbaar hadden ze mij al als Pauline Bitch in hun systeem gezet. Oke, nog meer reden om dus niks extra te betalen. Na veel gezeik hebben we uiteindelijk wel voor 4 bedden betaald, maar max 50 per bed (de prijs van de goedkopere kamer). Hier komen we dus niet meer terug. Hierna kon ons jungle avontuur beginnen. Bij de agency waar we het geboekt hadden, hadden ze grote kluizen waar we onze spullen in moeste pakken en was er tijd om te reorganiseren. We konden van hun een lange witte bloes (voor muggen), een muggennet, een slaapzak en een matje lenen. Nadat we alles hadden ingepakt stapten we op een bootje de rivier op en was het drie uur varen naar de plek waar we de eerste nacht zouden slapen. Toen we daar aankwamen werden we echt heel blij, want het zag er echt super gaaf uit. De ecolodges waren echt super mooi opgezet. We kregen al gelijk een superlekkere lunch en na de lunch hadden we even de tijd om te relaxen in de hangmat. Vanuit de hangmat zag ik al gelijk een dikke harige spin, maar ik besloot dat ik me daar hier toch echt even overheen moest zetten, want hier leven nou eenmaal wel meer vieze, harige, vliegende beesten. Na wat relaxing time gingen we met onze gids de jungle in voor een wandeling, op zoek naar wildlife. Helaas was het enige wat we gevonden hadden een boomkikker, maar gelukkig gaan we voor de wildlife nog de pampas doen. Het was weel heel gaaf om door de jungle te lopen. Wel veel insecten (vooral mieren gespot). Later begon het te regenen en zijn we terug gegaan naar de lodges, waar we met z'n vijven (ook de twee Australiers) een potje gekaart hebben. Die middag werden we door de gids alleen nog een keer geroepen, omdat hij apen had gehoord/gezien, maar toen wij daar aankwamen waren die al weg. We hebben nog wel een tarantula spin gespot en een van die Australiers was zo gestoord om dat beest op zijn arm te nemen... Tja, in Australië leven wel meer van dat soort enge beesten. Vervolgens zijn we weer terug gegaan naar de Ecologdes, hebben weer gekaart en avondeten, wat vergeleken met de lunch een beetje tegenviel, maar nog steeds heel lekker was. We baalden een beetje omdat een ander Nederlands stel die er al een dag eerder was, naar de papagaaien was geweest en er heel veel hadden gezien. Wij zouden eigenlijk meegaan, maar onze gids had de plannen gewijzigd en daardoor zouden we morgen gaan.. Verder hebben we nog een nachtwandeling gemaakt, maar doordat het weer begon te regenen, dus de dieren hadden zich verstopt en het enige wat we weer gezien hadden was een kikker. Na de wandeling gingen we naar bed.


Dag 71:
Het was echt heel gaaf wakker worden in onze ecolodge. Je hoorde alle jungle geluiden en als je naar buiten keek zag je ook alleen maar jungle. We hadden gevraagd aan onze gids of hij ons wakker wilde maken, want we hadden geen wekker. Telefoons hadden we niet mee, omdat je in de jungle toch geen bereik had. De enige communicatie vanuit daar gaat met radiosystemen ;) Het is maar goed dat Elise zo'n goede ingebouwde wekker heeft, want hij heeft ons niet wakker gemaakt. Helaas stond het de hele nacht en nu ook weer te regenen.. Het ontbijt maakte wel een hoop goed, die was echt heel lekker. Pannenkoeken met chocoladespread, een soort oliebollen, empanadas met kaas en fruit :) Helaas konden we door de regen 's ochtends niet zoveel doen. Nu baalde we extra dat we niet de dag ervoor naar de papagaaien zijn geweest, maar goed, niks aan te doen. Uiteindelijk gingen we kettingen maken van noten en zaden uit de jungle en nog meer gekaart ;) Vervolgens was het tijd voor lunch. Het was weer heel erg lekker, maar wij zaten nog helemaal vol van het ontbijt. Na de lunch, nog meer gekaart.. Uiteindelijk hoorde we apen brullen, dus wij vroegen aan onze gids of we er naar op zoek konden, dan deden we in ieder geval nog iets en dat kon, en we hebben ze gevonden, ver weg in de boom, maar we hebben ze gevonden :) Uiteindelijk vroeg de gids wat we verder wilden gaan doen en wij dachten, ach dan maar nat en we zijn in de regen gaan vissen, tenminste dat was de bedoeling. Toen we bij de rivier aankwamen was het water behoorlijk wild en beide gidsen die met ons mee waren achten de kans dat we iets gingen vangen erg klein, maar we wilden het toch proberen, beter iets doen, dan weer de hele middag kaarten ;) Dus zijn we de rivier opgegaan, wat al een behoorlijk avontuur was. Het had heel veel geregend het water stond heel hoog en stroomde heel snel. Ook sleurde het water allemaal bomen mee, waardoor er megaveel hout, takken en ook hele bomen in het midden van de rivier dreven. Maar de gidsen vertrokken toch voor een visspot, die we natuurlijk niet gingen vinden. Gelukkig stopte het met regenen en konden we uiteindelijk toch naar de papagaaien, waar je ook met een boot naartoe moest, want het was aan de andere kant van de rivier, dus uiteindelijk hebben we papagaaien gespot. Twee soorten. De rode met blauwe die iedereen kent en een wat kleinere groene papagaai. Hierna gingen we met de boot weer terug. Het was een aardig avontuur net als op de heenweg, maar het werd nog iets spannender toen er echt een hele boom op ons afkwam. Wij dachten dat als we aan de zijkant bleven de boom ons wel zou passeren, maar dat gebeurde niet, de boom bleef midden in het water hangen, maar daardoor was de stroming links en rechts vande boom nog 3 keer zo hard en daar konden we echt niet omheen.. De twee gidsen waren aardig in het Spaans aan het discuseren en het enige woord wat ik echt begreep was Gasolina... Oftewel we hadden drie keuzes: Langs de boom met een best wel grote kans op verzuipen of omvaren met een best wel grote kans op ergens stranden omdat we niet genoeg brandstof hadden of daar blijven wachten tot het water rustiger was en daar de nacht doorbrengen.. De keuze ging uiteindelijk toch naar de tweede. We knepen hem allemaal best een beetje, maar uiteindelijk kwamen we aan en er zat letterlijk nog maar een paar milimeter aan brandstof in de tank :p Dat was in ieder geval wel weer een avontuur, saai was het zeker niet :) We waren net op tijd terug voor het avondeten en na het eten was het uiteraard weer tijd om te gaan kaarten. 's avonds was er nog een ceremonie voor pachamama. Je doet dan een soort offer met cocobladen en alcohol en wij deden dat voor mooi weer de komende dagen. Ik geloof er niet zo in, maar goed, de mensen daar wel en het was leuk om daar wat over te leren. Vervolgens vertelde onze gids nog een verhaal over en jongen die een maand geleden is verdwenen in de jungle en na 10 dagen weer tevoorschijn kwam en daarna was het tijd om naar bed te gaan. Door het vele water zat het kamperen er niet in en brachten we nog een nacht door in de ecolodge.


Dag 72:
Het was best wel een gebroken nacht. We hadden opnieuw aan onze gids gevraagd of hij ons wakker wilde maken om 6 uur voor een ochtendwandeling, want we hadden nog steeds geen wekker. Als hij het niet zou doen, dan zouden de Australische jongens het doen. Midden in de nacht werden we wakker gemaakt door een aantal gidsen. In eerste instantie dachten we, omdat het 6 uur was en tijd om te gaan.. Dat was niet het geval. Het was half 3 en ze hadden lachtend ons wakker gemaakt omdat blijkbaar het water naast onze ecolodge mega was gestegen (door de regen afgelopen dagen) en ons huisje letterlijk midden in een meertje stond.. Wij dachten dat we daar zo snel mogelijk weg moesten, maar hadden geen laarzen. De gidsen liepen weer weg, wij hadden ons snel aangekleed, maar vervolgens konden we dus nergens heen.. Wij roepen en uiteindelijk kwam onze eigen gids met de vraag wat we aan het roepen waren. Hij zei dat we gewoon weer konden slapen, dat het niet meer regende en het water weer zou dalen en dat hij ons om 8 uur wakker zou maken, want een nachtwandeling met al dat water was nu niet zo'n succes. Ohja, en toen ik vroeg of er krokodillen in het water zouden kunnen zitten was het antwoord, ja dat kan, behoorlijk serieus. Ik heb dus niet heel lekker meer geslapen. Om 6 uur vroeg hij alsnog of we zin hadden in een ochtendwandeling, maar die hebben we even overgeslagen ;) Gelukkig had Pachamama toch naar ons geluisterd, want het regende niet en de zon scheen :) Misschien begin ik er dan toch een klein beetje in te geloven ;) Het water was gelukkig weer enorm gedaald en na het ontbijt zijn we op pad gegaan voor een wandeling door de jungle van 3 uur. We hebben nog meer kikkers en een slang gespot en we zijn hele verse voetprinten van de jaguar tegengekomen, helaas de jaguar zelf niet gezien. Tijdens de lunch kwam ook het Franse meisje weer terug die de survivaltour had gedaan terug. Oftwel met bijna niks de jungle in en overleven (niet eens een tent en eten en water...). Het was leuk om haar verhalen te horen met alle regen. Na de lunch was het tijd om weer terug te gaan naar Rurrenabaque. Daar hebben we vervolgens de volgende tour geboekt naar de pampas. De vrouw in de agency was superaardig voor ons en wilde ook de bus voor ons regelen en onze was ophalen bij de wasservice. Ik heb nog nooit zo'n chille agency gehad :) Daarna in het hostel, wat echt super mooi aan de rivier ligt en een mooi zwembad heeft (waar we geen gebruik van hebben gemaakt, maar toch ;)), kon ik eindelijk douchen, na drie dagen niet gedoucht ;) Daarna hadden we zin in pizza en cocktails. We zijn naar een tentje gegaan waar we korting kregen via het hostel en ze hadden daar echt de lekkerste cocktails die ik tot nu toe heb gehad in Zuid-Amerika :) Ook de pizza was goed! Nadat we daar een tijdje hadden gezeten was het tijd om weer naar bed te gaan, zodat we ook weer fris en fruitig aan onze volgende tour kunnen gaan beginnen :)


Dag 73:
Vandaag zijn we met onze pampas tour begonnen. Omdat wij na de pampas gelijk doorgingen naar La Paz, moesten al onze spullen mee. Met een jeep werden we opgehaald en het was ongeveer 3 uur rijden naar de plek waar we gingen lunchen. Onderweg kwamen we in de verte al Capibara's tegen en er lag een dode krokodil op de weg.. Na onze lunch was het nog een klein stukje rijden naar de plek waar we de boot zouden nemen naar onze lodges. We zagen in het water al gelijk af en toe roze rivierdolfijnen boven komen. De guide zij ons dat als we wilden dat we met de dolfijnen konden zwemmen. Wij hadden eerst nog zo onze twijfels, omdat we wisten wat voor dieren er allemaal nog meer in dit water zwommen.. Maar de guide zij dat de dolfijnen ons zouden beschermen en dat alle andere dieren bang waren voor de dolfijnen. Oke, als hij het zegt dan zal het wel. Uiteindelijk zijn Milou en ik het water ingegaan. We konden vet dichtbij de dolfijnen komen. Een konden we bijna aanraken. Het was wel enigzins vervelend dat je ze alleen zag wanneer ze boven komen, want het water is heel troebel. We hadden dus geen idee hoe dichtbij ze precies waren. Na 10 minuutjes zwemmen schrok ik me helemaal de pleuris toen ik ineens in mijn teen werd gebeten. Ik en de rest trouwens ook wisten niet hoe snel we naar de kant moesten zwemmen. Het was gelukkig niet hard en toen ik op de kant kwam zag ik dat er alleen twee kleine puntjes op mijn tenen zaten, waarvan 1 klein bloedblaartje, maar het had me wel een halve hartaanval bezorgd. Ik vroeg aan de guide wat het geweest kon zijn en hij gaf aan dat het hoogstwaarschijnlijk een spelende dolfijn was. Ik kan dus wel mooi zeggen dat ik in mijn teen ben gebeteten door een dolfijn ;) Nadat ik weer een beetje bij was gekomen zijn we op het bootje gestapt. Het was fantastisch weer, dus we konden lekker de hele rit onze bikini aanhouden :) Onderweg in het bootje zagen we heel veel verschillende soorten vogels, schildpadden, een klein waterslangetje en we hebben al doodshoofdaapjes en capuchinoaapjes gespot. De doodshoofdaapjes waren megabrutaal en kwamen onze boot in en probeerde vanalles te stelen :p Ze lijken heel schattig, maar dat zijn ze echt niet, ze kunnen behoorlijk agressief zijn. Toen we verder vaarde kwamen we ook nog 2 aligators tegen. Toen we bij onze lodge, die op palen gedeeltelijk in het water stond, konden we vast kennismaken met ons tijdelijke huisdier: een aligator. Hij zwemde letterlijk voor onze slaapplek en omdat de lodge op palen stond, dus als hij wilde kon hij er ook onderdoor zwemmen. Best een gek idee, dat het zou kunnen dat we zouden slapen met een krokodil onder ons bed. Ik snap wel waarom de aligator hier zit, want bij de lodge voerde ze hem, dus hij wist dat hij hier eten zou krijgen. Ook onze gids ging hem een stukje vlees voeren. Na even relaxing time gingen we weer de boot op om de zonsondergang te bekijken. Onderweg kwamen we nog meer aapjes en een boa in de boom tegen. Uiteindeliijk kwamen we uit bij een heel open grasachtig stuk wat onder water stond met hier en daar een boom. Volgens onze gids stond dat normaal niet onder water, maar door de vele regen kon je daar nu wel varen. De zonsondergang was echt fantastisch mooi!! Een Canadees die ook bij ons groepje hoorde zat op de punt van de boot met z´n voeten bijna in het water. Op een gegeven moment hoorde we een hele harde plons vooraan de boot. Volgens de gids had een alligator hem in zijn voeten proberen te happen, omdat we te dicht in zijn buurt kwamen en niet vaarden. Hij heeft nu dus ook een halve hartaanval gehad ;) Na de zonsondergang zijn we weer terug gegaan en was het tijd voor avondeten. Bij het avondeten kwamen we ook nog andere groepjes tegen die een dag eerder aan de tour waren begonnen en dus morgen weer terug gaan. Een Nederlands stel waren we ook al tegen gekomen met de jungle tour. Na het avondeten gingen we nog kort het bootje op om aligatorogen te spotten. Als je er met een zaklamp op schijnt dan worden de ogen van de aligator lichtgevend oranje. Toen pas zagen we echt hoeveel aligattors er daadwerkelijk zagen. Milou en ik verklaarde onszelf voor gek dat we die middag in hetzelfde water gewoon hebben gezwommen :p Verder kon je vanaf het bootje prachtig de sterren zien en overal zaten vuurvliegjes. Het was echt heel mooi om te zien :) Na onze nachtelijke tocht zijn we nog een potje gaan kaarten. Elise was heel moe en de rest van onze groep ging ook naar bed, dus Milou en ik sloten aan bij de groep van de dag ervoor. Alleen maar Nederlanders op 1 na ;) We deden ezelen, alleen duurde het nu wel een beetje langer, omdat we niet tot ezel gingen, maar tot donkey, dus je moest 2 keer extra verliezen ;) Op een gegeven moment werd het nog lastiger, omdat we het met kaarsen en zaklampen moesten doen, omdat ze om 10 uur de generator uitzette, waardoor er geen electriciteit meer was. Het maakte het spelletje nog ietsje uitdagender. Uiteindelijk zijn we rond een uur of 11 toch maar naar bed gegaan. Morgen op zoek naar de anaconda (25% kans dat je die ziet).


74:
Ik had voor vanochtend een wekker gezet, maar dat was niet bepaald nodig, want ik werd wakker door het gebrul van een brulaap aan de andere kant van het water, helaas konden we hem niet zien. Als ik van de brulaap niet wakker was geworden, dan was ik van het gekrijs van de papagaaien wel wakker geworden, die overal rondvlogen en zaten. Heel gaaf om te zien. Ik besloot er maar gewoon uit te gaan en een boekje te gaan lezen op het trappetje voor ons met de aligator op 10 meter afstand :p Na het ontbijt zijn we met de boot naar een eilandje gevaren om op zoek te gaan naar de anaconda, een van de grootste wurgslangen ter wereld. Deze hebben we niet gevonden, maar wel hebben we nog meer soorten apen en vogels gespot en salamanders. We waren net op tijd terug voor de lunch en na de lunch was het tijd voor een siesta. Ik ben in het miniboekje van Elise begonnen. Een boek met hele dunne bladzijden en lettertjes. Het gaat over een autistische man en is echt heel erg grappig. Ook heb ik in een hangmatje nog even een powernapje gedaan en daarna gingen we weer weg met de boot, om te gaan vissen op piranha's. Eerst moesten we nog 2 uur varen om een goed plekje te vinden. Ik moest op een gegeven moment heel nodig plassen. De enige optie volgens de gids, was het water in. Ik wist hoeveel aligators er in datzelfde water zaten, maar volgens de gids kon het geen kwaad. Ik ben er echt megasnel ingegaan, heb supersnel geplast en wist niet hoe snel ik er weer uit moest komen. Eenmaal in de boot was het wel lekker, het was namelijk best wel warm, dus zo'n verfrissing in het water was wel even lekker. Onderweg naar onze visplek kwamen we nog meer apen (nu in totaal 3 verschillende soorten gezien: brulapen, capuchinoapen en doodshoofdaapjes), vogels en een luiaard tegen: die bewoog!! Dat schijnen ze namelijk maar een uur per dag te doen :p Na twee uur waren we op onze visplek aangekomen. We kregen een soort van geimproviseerde vishengel en vissen maar. Onze gids had gelijk al beet. Groot genoeg om op te eten, dus hij werd doodgemaakt en meegenomen voor het avondeten :) Ik was verder de enige die iets beet had. Het was een klein visje, 2 keer zo groot als een gemiddelde goudvis. Hij vies vanaf mijn hengel in de boot en ik vond het sneu dat hij daar zo lag te spartelen, dus ik probeerde hem op de pakken in het water te gooien, maar toen beet het visje mij in mijn vinger. Volgens de gids had ik dus blijkbaar een baby piranha gevangen :p Ik kan dus nu zeggen dat ik in 3 dagen tijd in mijn vinger ben gebeten door een piranha en door een dolfijn in mijn teen.. :p Op de terugweg vanaf de visplek kwamen we nog een luiaard tegen. Wat best bijzonder is, want ze zijn heel lastig te spotten, omdat ze dezelfde kleur hebben als de bomen en er echt tussen hangen. Onze gids is echt een goede beestenspotter. Ook vloog er heel dichtbij nog een toekan over, wat heel gaaf was om te zien. Toen het wat donkerder werd vlogen er ook allemaal vleermuizen over het water. Na het avondeten hebben we nog een potje gekaart met een biertje en daarna op tijd naar bed, want de dag erna moesten we kwart voor zes op staan voor de zonsopkomst.


Dag 75:
Vanochtend ging de wekker kwart voor 6 en om 6 uur zaten we in de boot om op een mooie plek in het water de zonsopkomst te zien. De gids deed de motor even uit zodat we alle geluiden van alle dieren konden horen. Je hoorde de brulapen en allerlei verschillende soorten vogels. De zonsopkomst was niet heel veel bijzonderder dan de zonsondergang, maar leuk dat we vanochtend wel al even wat gedaan hebben. Toen we terug kwamen was het 7 uur en konden we even onze spullen opruimen en daarna was het tijd voor het ontbijt. Na het ontbijt stond het met dolfijnen zwemmen op de planning. We gingen met het bootje op zoek naar dolfijnen, onderweg kwamen we nog een toekan tegen en natuurlijk weer een hele hoop aapjes en vogels en uiteindelijk hadden we een aantal dolfijnen gevonden. Ik wist niet helemaal of ik het aandurfde om er weer mee te zwemmen, maar iemand anders deed het ook en ik dacht, ach zo hard zullen ze toch niet bijten. De vorige keer was het ook maar heel zachtjes en volgens de gids komen de krokodillen en piranha´s niet in de buurt van de dolfijnen, dus ik sprong er weer in samen met Elise. Ze kwamen weer heel dichtbij en gelukkig dit keer niet in mijn teen gebeten :p Na het zwemmen met de dolfijnen zijn we terug gegaan voor een laatste lunch, even douchen, spullen pakken, afscheid nemen van onze waakaligator en met de boot terug naar de bewoonde wereld. Daar even voor een godsvermogen aan snacks gekocht, want het was waarschijnlijk de laatste mogelijkheid tot iets wat kon dienen tot avondeten. Vervolgens met de jeep terug naar Rurrenabaque. We hadden weer niet heel veel mazzel, want onze jeep had twee keer een lekke band, waardoor we twee keer vol in de zon moesten wachten en af en toe kwam er een auto voorbij, waardoor we een mega stofvlaag tegen ons aankregen. We gingen dus niet meer echt schoon de bus in.. De jeep zette ons uiteindelijk af bij de bus terminal en vanaf daar stapte we de bus in terug naar La Paz. Gelukkig verliep deze busrit veel beter dan de vorige. Dat kwam voornamelijk omdat we geen regen hadden en geen lekke banden deze keer. De weg was nog steeds even bochterig, maar ik heb redelijk geslapen.


Dag 76:
Om 7 uur kwamen we aan in La Paz. Met de taxi naar hetzelfde hostel waar we eerder al hadden geslapen. Gelukkig hadden ze nog plaats, wel alleen in een 20-persoonskamer, maar het was toch maar voor 1 nachtje. We konden pas om 14:00 de kamer in, maar daarvoor konden we in ieder geval even lekker douchen en ontbijten. Vervolgens zijn we wéér naar de Hollandse tent gegaan, waar we om 9 uur als eerste gasten op de stoep stonden. Gelijk even met mijn ouders geskypt en vervolgens met Tim. Daarna bestelde ik appeltaart met ijs, wat wel aardig voldeet als lunch zoveel was het. We hebben in hetzelfde barretje nog even wat dingetjes uitgezocht en vervolgens ben ik druk geweest met alle foto's uitzoeken die ik de afgelopen 6 dagen heb gemaakt :p
 

Foto’s

4 Reacties

  1. Olga:
    18 april 2017
    dank weer voor deze avonturen heb er weer van genoten maar af en toe ook bij gehuiverd
  2. Henny Looijen:
    20 april 2017
    Bedankt voor de mooie verhalen ik heb er weer van genoten.
    En wat een mooie foto's en zo veel.

    Geniet weer van de volgende dagen. Groetjes oma
  3. Ruud en Jolanda:
    23 april 2017
    Dat waren weer mooie belevenissen. Zoals je alles verteld ervaar je het als lezer bijna zelf ;).
    Je hebt wel lef om dat allemaal te doen en gelukkig was de beet in je teen alleen maar van een dolfijn.
    We kijken weer uit naar je volgende verslag.

    Groetjes Ruud en Jolanda.
  4. Sil Huisman:
    24 april 2017
    hoi meisje ik heb weer genoten van je verhaal geweldig wat je allemaal beleeft ik kijk weer uit naar het volgende liefs en knuf van oma huisman