Cusco en omgeving

Dag 46:
Om 8 uur 's ochtends kwamen we alledrie helemaal gebroken aan bij het hostel, wat bleek, omdat we gereserveerd hadden, moesten we tot 14:00 wachten tot ze onze kamer vrij hadden.. En we wilden zo graag slapen. Ik heb eerst een poging gedaan om nog in een hangmat te slapen, mar ik lag echt met mijn benen rechtop omhoog, dus echt comfortabel was het niet. Uiteindelijk hadden we het verschrikkelijk goede idee om een massage te nemen. We hadden alledrie echt mega erge spierpijn en zo zouden we onze tijd mooi relaxed kunnen doden ;) We hadden op internet een goedkope opgezocht, maar blijkbaar was dat niet nodig, want op straat boden ze het allemaal aan. Dat komt denk ik omdat hiervandaan alle trekkingen naar de Machu picchu vertrekken, dus iedereen komt daar terug met dezelfde spierpijn als die wij hadden. UIteindelijk meegelopen met een vrouwtje op straat en het bleek dezelfde te zijn als die we hadden opgezocht. We hadden een uur massage en het was echt heel fijn. Het meisje die mij masseerde hielt zelfs rekening met mijn loopneus, want ze hoorde me snuiven en liep weg en kwam terug met een zakdoekje :p Na een uur was er al flink tijd verstreken. We hebben nog even ergens gelunchd en daarna konden we onze kamer in. Ik heb een powernap gedaan van 2 uur en daarna voelde ik me wel echt weer een stuk beter. We besloten in de bar bij het hostel wat te eten en daarna zijn Milou en ik daar blijven hangen. Elise voelde zich helaas nog steeds niet zo lekker, dus was op tijd naar bed gegaan. Het was een gezellige avond. We hebben een tijd zitten praten met nog een andere Nederlandse jongen (waar Milou het wel heel goed mee kon vinden ;)) en een Duits meisje. Uiteindelijk ging de muziek wat harder en begon iedereen te dansen. Een paar Argentijnse meisjes probeerde mij nog wat Argentijnse Andre Hazes te leren en uiteindelijk zijn we met een grote groep uit het hostel nog naar een club geweest.

Dag 47:
Vanochtend toen we wakker werden (met een klein katertje, want de cocktails waren best wel sterk) bleek Elise al naar het ziekenhuis te zijn geweest. Ze was er klaar mee dat ze zich de hele tijd niet lekker voelde en was naar het ziekenhuis gegaan om testjes af te nemen. Blijkbaar was de ziekenauto haar binnen tien minuten op komen halen, dus ze had niet echt tijd gehad om ons wakker te maken. Vervelend nieuws, want het bleek dat ze salmonella en een blaasontsteking had.. Ze moest 2 dagen opgenomen worden om via het infuus antibiotica te krijgen. Milou maakte zich wel een beetje zorgen, want ookal heeft zij niet echt veel last meer ervan, ze heeft nog wel steeds een aantal symptomen en het is op hetzelfde moment begonnen, dus ze besloot ook haar tas te pakken en zich ook te laten testen. Met z'n drieen zijn we naar het ziekenhuis gegaan. Elise kreeg gelijk een infuus en Milou moest nog even op haar testjes wachten. Het was best een luxe ziekenhuis, waar blijkbaar alleen reizigers worden behandeld, omdat het vrij duur is voor Peruanen. Door onze goede zorgverzekeringen wrdt alles gedekt. Iedereen had een prive kamer en als ik wilde stond er voor mij ook een bedje klaar. Er hing een grote televisie met netflix en gratis wifi, dus we hebben met z'n drieen nog een filmpje gekeken. Elise had op een gegeven moment trek en vroeg om wat te eten en toen kreeg zelfs ik ook wat te eten, wat echt beter was dan normaal ziekenhuis voer. Helaas had ook milou salmonella en daarbij ook nog een parasiet, dus ook zij moest twee dagen aan het infuus. Nadat ze samen op de kamer gesetteld waren besloot ik terug te gaan naar het hostel. Ik kon daar verder toch niet zo veel doen. In het hostel heb ik aan de bar een hapje gegeten en ik raakte aan de praat met een aantal Duitsers (alweer).. Het was sant Patricksday en blijkbaar wordt dat hier redelijk groots gevierd, dus het was erg druk in de bar. De avond verliep eigenlijk een beetje hetzelfde als de avond ervoor en iedereen begon te dansen en daarna zijn we met een grote groep van het hostel nog naar een club geweest. Een van degenen die mee was was Peruaan en hij kende een hoop mensen daar, dus hij regelde dat wij ook nog de VIP in mochten, maar dat was eigenlij vrij saai, dus uiteindelijk zijn we toch naar de normale dansvloer gegaan ;) Ik was nog best wel moe van de avond ervoor, net als een paar anderen, dus uiteindelijk ben ik wat eerder met een klein groepje weer terug gegaan naar het hostel.

Dag 48:
Ik heb tot 12:00 uur geslapen, wel met af en toe wakker worden, maar alsnog. Ik had het blijkbaar echt even nodig. Ik heb nog even m'n blog geschreven, wat gegeten en toen weer naar het ziekenhuis. In het ziekenhuis moesten we nog even wachten tot Milou haar laatste antibioticakuur had gehad, dus hebben we nog maar een filmpje gekeken ;) Daarna zijn we eerst terug gegaan naar het hostel. Toen we in onze kamer kwamen bleken er nog 2 andere grote koffers en 3 kleine rugzakken in onze kamer te staan.. Dat kon nooit van 1 persoon zijn en er was nog maar 1 bed over in onze kamer. Hoe kan dat? Uiteindelijk zijn we naar de bali gegaan om het na te vragen en blijkbaar hebben ze ons in hun systeem in een andere kamer gezet. Een kamer voor 2 personen.. Logisch!.. Maar probleem bleef dat er teveel mensen in onze kamer zaten. Ze kwamen met de oplossing dat 1 van ons wel even ergens anders kon gaan slapen. Jaa, daag.. Elise en Milou kwamen net terug uit het ziekenhuis, we hadden daar een nacht moeten betalen terwijl ze er niet eens sliepen, omdat ze te laat waren met uitchecken toen ze naar het ziekenhuis gingen en we sliepen daar al een paar nachten.  Omdat wij een beetje boos reageerde was plan B bij hen van toepassing, wat was gewoon alle bagage van die andere mensen zonder met hen te overleggen naar een andere kamer verplaatsen. Ik zou dat echt niet chill vinden als iemand dat met mijn spullen zou doen, maar wij waren allang blij dat we met z'n drieen in dezelfde kamer konden blijven. Voor ons was het probleem opgelost ;) Daarna gingen we ergens wat eten. Omdat Milou nu even heel erg uit moeten kijken met wat ze eten hebben we online opgezocht of er ergens een lichte, vegetarische maaltijd te krijgen was en uiteindelijk zijn we bij een vegetarisch restaurantje wat gaan eten. Het was een gezellig klein restaurantje met oke eten, niet heel boeiend, maar prima te eten. Na het eten zijn we weer terug gegaan naar het hostel. Ik had me voorgenomen om vandaag een dagje helemaal geen alcohol te drinken. Dat ging al mis toen ik dacht, ach, een biertje kan geen kwaad. 1 biertje is hier alleen 630 ml... dus dat waren er eigenlijk al twee. Toen was het free shots.. dus dat was drie. Toen kreeg iedereen een gratis drankje, das 4. Uiteindelijk kwam een meisje achter de bar, waar ik allebei de vorige avonden mee uit was geweest nog met een gratis mojito aanzetten, dus dat was 5... poging geen alcohol mislukt. Het was weer gezellig vanavond. Gelukkig voelen Milou en Elise zich alweer een stuk beter. We hebben veel gekaart en uiteindelijk begon iedereen weer te dansen. Om een uurtje of 3 (poging vroeg naar bed was dus ook mislukt) zijn we naar bed gegaan. Toen we bij onze kamer aankwamen bleek dat er WÉÉR twee extra backpacks stonden... Neeeee, niet weer. Wij weer naar de bali gelopen om na te vragen hoe dit nou alweer kon gebeuren. We waren gelijk best een beetje boos, maar het bleek dat er stelletje samen in een eenpersoons bed wilde slapen... Fijn, een stelletje in onze kamer. Toen we terug kwamen bleek dat ze al in bed lagen. Dat zagen wij nog niet toen we hen backpacks zagen, omdat de dekens mega dik zijn. We hadden ook niet bepaald zachtjes gedaan, omdat we het niet doorhadden. Dat kregen we de volgende morgen dubbel en dwars terug. Ze deden expres extra luid, het licht aan, om half 6 's ochtends, tja, dat had ik misschien ook wel gedaan.

Dag 49:
Vanochtend ging mijn wekker om 10:00, dus echt uitslapen werd hem niet. Na super veel pogingen om Tim te bellen het uiteindelijk maar opgegeven. Schijt wifi hier... Toen we om half 12 wilde ontbijten, bleek dat al weg te zijn.. Goed begin van de dag. Uiteindelijk zijn we met z'n drieen naar een restaurantje te gaan, om daat te ontbijten. Na het ontbijt zijn we terug gegaan naar het hostel, waar ik echt zin had om even lekker te douchen. Normaal zijn de douches hier altijd lekker warm, behalve vandaag, natuurlijk.. Na een koude douche zijn Elise en ik de free walking tour hier gaan doen, die vanauit het hostel wordt georganiseerd. Milou voelde zich helaas nog niet zo goed door alle antibiotica.. De tour was anders dan anders en het ging niet echt door de stad. We liepen een kwartiertje naar een bushalte, vanaf daar namen we voor 1 sol de lokale bus een van de bergen naast de stad op. Vanaf daar liepen we weer naar beneden. We begonnen bij een soort inca ruines en daarna liepen we langzaam de stad in. Vanaf daar had je een heel mooi uitzicht over de stad die blijkbaar dus echt midden tussen de bergen ligt. De gids deed het ook heel leuk en vertelde vanalles over de stad en over de Inca rituelen. Bij de inca ruine was blijkbaar ook het hart van moeder natuur en die moesten we allemaal even aanraken om in contact te komen met de aarde... Jaja, dat soort dingen kan ik dan weer niet helemaal serieus nemen, maar ik deed maar braaf wat hij vroeg en heb even met een grote rode steen geknuffeld. Verder was het een hele interessante tour. Via een soort Inca weg liep je dus naar beneden en uiteindelijk kwam je uit om het hoofdplein van de stad. Vanaf daar zijn Elise en ik naar een travel agency gegaan om ons te laten informeren over de verschilldende trekkings naar Machu picchu. Het wordt nu of de Jungle of de heftige Salkanty trek (80 km).. Maar dat hangt er een beetje vanaf hoe Milou zich gaat voelen de komende dagen. Hierna zijn we terug gegaan naar het hostel, hebben daar wat gegeten en zo'n beetje alle mogelijke spellen van het hostel uitgeprobeerd. Eerst Uno, toen poolen, tafelvoetbal en tafeltennis. Omdat ik al twee dagen uit was geweest en ik gister ook niet super op tijd op bed lag was ik mega moe en ben ik op tijd naar bed gegaan. Dat was het plan, maar toen ik in de kamer kwam bleek dat een nieuw meisje haar spullen op Elise haar bed had gelegd. NEEEEEE, NIET WEER... blijkbaar waren ze vergeten om het bed van het stelletje te verschonen en Elise had haar bed opgemaakt en die zag er dus schoon uit. Uiteindelijk ben ik maar weeer naar de receptie gegaan en toen ze mij zagen dachten ze al, nee, wat nu weer, zeikwijf. Dat kon ik gewoon zien aan hen gezicht. Ik heb de situatie uitgelegd en uiteindelijk was ook het andere meistje (uit Artentinie) in de kamer, dus het probleem was opgelost. Nu kon ik lekker (lang) gaan slapen :)

Dag 50:
Vandaag hebben we voor het eerst echt de stad verkend. Elise lag nog te slapen, maar Milou en ik waren al wakker en besloten de stad te gaan verkennen. Allereerst kwamen we bij een marktje. Het was nogal bijzonder, want meestal heb je of een markt met alleen mar souvenirskraampjes, of met alleen maar voedsel, maar hier lagen de dooie kippen en varkens letterlijk naast de souvenirskraampjes en daarnaast waren weer kraampjes waar Peruanen eten aan het bereiden waren en waar je als het waren je ontbijt of lunch kon bestellen. Het was leuk om hier even rond te lopen. Uiteindelijk zijn we een beetje door de smalle straatjes van Cusco geslenterd en ik heb nog een mooie Peruaanse trui gekocht voo 30 Soles (nog geen 10 euro). Ze zeggen dat het echt alpacawol is, maar daar heb ik zo mijn twijfels over ;). Ik hoop alleen dat de trui in mijn backpack past, want die was al aardig vol, maar ach, dat zijn problemen voor later ;). Uiteindelijk kwamen we Elise ook weer tegen, met de Canadees waar ze het heel goed mee kon vinden en met z'n vieren hebben we ergens een drankje gedaan. UIteindelijk zijn Mikou en ik weer terug gegaan naar het hostel, zodat Milou een dutje kon doen en ik kon skypen met Tim, wat al best weer een tijd geleden was. Toen ik terug kwam in de kamer lagen Elise en Milou allebei diep te slapen, dus ik besloot er in mijn eentje heel even op uit te trekken. Ik had honger, dus ik heb ergens een flink stuk chocoladetaart gegeten als lunch en ik heb nog wat winkeltjes gekeken. Toen kreeg ik na 2 uur op een gegeven moment een berichtje van Elise, dat ze weer wakker waren en toen zijn we met z'n drieen naar de travel agency gegaan, omdat we nu eindelijk een keer de Machu picchu gingen boeken. We hebben de knoop doorgehakt en over 3 dagen gaan we de Salkantay trek lopen. 80 km in totaal, op max 4500 meter hoogte en een heel afwissselend landschap. Ook een van de weinige treks, waarbij je in tenten slaapt. Gelukkig hoeven we die niet zelf mee te nemen. Slaapzak wel, dus die moeten we nog even ergens zien te huren. Verder hebben we voor morgen nog een trek van 6 uur geboekt naar de Rainbow Mountains (hele gekleurde bergen). Nadat we dit geboekt hebben zijn we doorgegaan naar een restaurant die ze in Arequipa ook hadden (degene met de gigantische porties). We hebben daar waat gegeten en zijn toen terug gegaan naar het hostel. Het was weer gezellig in de bar. Ik had zin om te poolen, Elise en Milou niet, dus ik besloot aan degenen die aan het poolen waren te vragen of ik mee mocht doen. De tijd ging wel een beetje snel. Opeens was het half 2... Shit.. want morgen moeten we om 3 uur 's nachts (dus over anderhalf uur) opstaan om een best wel pittige trek te gaan lopen. Dat wordt wat. Nu dus maar snel naar bed om nog even een uurtje te kunnen slapen.

Dag 51:
Na 1 uur slapen ging de wekker. Even snel spullen pakken en om half 4 werden we opgehaald met een busje om naar de Rainbow Mountain te gaan. Gelukkig was het 3 uur rijden en konden we in het busje nog even slapen. Na 3 uurtjes kwamen we aan in een klein bergdorpje waar we ontbijt hadden. Vervolgens was het nog 10 minuutjes rijden naar de start van onze hike. De eerste 3 uur was het zwaarst, waarvan het laatste uur van deze 3 uur het allerzwaarst. We moesten eerst 2 uur licht omhoog lopen. Toen ik de eerst paar stappen zette dacht ik echt, dit gaat me nooooooit lukken. We waren op 5 km hoogte en wij Nederlanders zijn absoluut niet gewend aan die hoogte, dus we waren super snel buiten adem. Uiteindelijk zijn we wat langzamer gaan lopen en als je eenmaal op gang bent dan gaat het wel. Gewoon door blijven lopen en niet stoppen. Ik vond dit uiteindelijk minder zwaar dan de Colca Canyon, omdat het minder steil stijgen was en het was veel kouder, wat ook wel fijn is met lopen. Toen ik na een tijdje weer achterom keek zag ik Elise en Milou nog ver in de verte. Ik besloot niet te wachten, echt praten doe je toch niet en gewoon in mijn eigen tempo omhoog te lopen. Het laatste stukje was wat stijler en dus ik had echt het gevoel dat ik als een slak omhoog ging, maar dat maakte me niet uit, als ik het maar haalde ;) Uiteindelijk was ik nu ipv als laatste als eerste boven. Ik wachte nog 10 minuutjes op Milou en Elise in de luwte, want de wind was daar mega koud en de laatste 100 meter zijn we met z'n drieen omhoog gelopen. Het uitzicht was echt fantastisch. We hadden geluk, want het kan daar ook regelmatig sneeuwen en dan zie je dus helemaal niks van de kleuren en soms hangen de wolken zo laag dat je het ook niet ziet. Beide was bij ons niet het geval. Het was heel apart om die bergen met die kleuren te zien en naast de echte regenboog berg waren er nog veel meer bergen met felle rode en blauwe verkleuringen. Na 10 minuutjes boven zijn we weer naar beneden gegaan, want het was veel te koud boven in die wind. De terugweg was een stuk makkelijker. Alles was naar beneden, toch waren we blij toen we aan het eind waren en weer lekker konden slapen in het busje, we waren namelijk alledrie super moe van de korte nacht slaap. We kregen nog lunch in hetzelfde kleine hutje als waar we ontbiijt hadden en zijn toen weer 3 uur terug gereden naar Cusco. Daar hebben we in onze fantastische hikersoutfit met vieze modder wandelschoenen in een restaurant wat gegeten. Ik denk dat ik nog nooit zo lelijk uit eten ben geweest :p Na het eten voelde ik me niet super lekker. Ik had een beetje een steek in mijn buik.. Dus na het eten zijn we direct terug gegaan naar het hostel. Daar hadden we ALWEEER.... gezeik, omdat we moesten wisselen van kamer (dit wisten we, geen probleem), omdat onze kamer aan iemand anders gereserveerd was. Omdat wij extra nachten bij moesten boeken moesten we naar een andere kamer, maar de kamer die ze ons gaven bleek maar 1 vrij bed te hebben. Dat wordt wel heel knus. Ik werd er best wel een beetje chagrijnig van, want ik wilde echt graag naar bed. Uiteindelijk na een kwartier wachten bleek dat ze een foutje hadden gemaakt (goh), en we moesten naar een andere kamer. Daar even lekker warm gedouchd en naar bed gegaan (om half 10 :O).

Dag 52:
We hadden besloten om geen wekker te zetten en ik werd om half 9 uur wakker, ik had dus 11 uur geslapen :p Ik voelde me gelukkig weer topfit. Na een rustig ochtendje hadden we besloten om naar Pisac te gaan. Dit was een klein dorpje in de buurt van Cusco. We moesten er met de bus heen. We hadden bij de bali hier gevraagd hoe je er kon komen en we namen een taxi naar de bushalte, vanaf daar gingen er kleine busjes naar Pisac. Het was een half uurtje rijden, maar het was volledig door de bergen, waardoor de rit al best leuk was. Pisac was een heel schattig dorpje wat eigenlijk bijna volledig bestond uit een grote markt met heel veel souvenirsdingetjes en dingen gemaakt van alpacawol. We hadden al sinds die ochtend zin in taart, dus zijn eerst op zoek gegaan naar een plekje waar we taart konden eten. We kwamen uit bij een soort apart veganistisch restaurantje, waar ze wel hele lekkere dingen hadden. Uiteindelijk viel het vies tegen, want we hadden tapas gekregen, en we kregen dikke klodders met humus en quacemole met een iniminie beetje brood, daarnaast was de geitenkaas blijkbaar heel duur, want ook daar was nogal gebrek aan. Er hoorde ook vijgen omheen te zitten, maar die waren ze helemaal vergeten. Uiteindelijk na een hoop geklaag hebben we toch onze vijgen gekregen en die waren best lekker. Omdat we toch echt zin hadden in taart hebben we toch maar een stukje besteld en die maakte echt wel een hoop goed. Hierna zijn we over het marktje gelopen. Een hoop van hetzelfde, maar leuk om even rond te lopen. Na een hoop geslenter zijn we terug gegaan naar Cusco, met de bus. Vanaf de bushalte moesten we weer met een taxi. We zaten (eigenlijk best asociaal) chips en snoepjes te eten in de taxi. Ik zat voorin en besloot de taxichauffeur ook een paar snoepjes te geven, dat maakte het toch een stukje minder asociaal ;) Het was echt mega druk op de weg en we moesten invoegen. De taxichauffeur kreeg het niet voor elkaar, dus ik probeerde de andere automobilist om te kopen met snoepjes. De auto's reden zo dicht bij elkaar dat hij er best bij had gekunt. Iedereen op straat en ook de taxichauffeur en de andere automobilist konden er heel hard om lachen en ondanks dat die andere automobilist geen snoepje hoefde, hij liet ons er wel voor :p Terug in het hostel hebben we nog wat gegeten, gekaart en zijn uiteindelijk redelijk op tijd naar bed gegaan.

Dag 53:
Vandaag was een regeldag. Vanochtend eerst nog even met Tim geskyped, want we gaan straks 5 dagen de middle of nowhere in, dus dan zal het er even niet van komen. Daarna was het tijd om de tassen in te pakken. Het is toch knap lastig om voor 5 dagen alles in een klein rugzakje te proppen.. Dat wordt lekker stinken de komende dagen, want je kan niet douchen en echt schone kleren meenemen lukt ook niet ;) Daarna zijn we de stad ingegaan. Eerst voor een bijzondere lunch met gigantische stukken taart en daarna zijn we naar de travelagency gegaan om onze laatste vragen te stellen voor onze tocht. Verder moesten we nog snacks kopen, want je moet dat dus allemaal meenemen voo 5 dagen. Ook moesten we nog bustickets kopen voor onze busreis naar Puno na onze Salkantay trek. We besloten een taxi te nemen naar het busstation om ze daar te kopen, want daar zijn ze het goedkoopst. Elise en Milou wilden al voor 5 soles in een taxi stappen, maar ik vond dat teveel. Maximaal 4, dat is normaal. Ik vroeg een andere taxichauffeur om 3 (waardoor ik ook nog eens al het verkeer ophield) en hij zij dat is prima. Zie, wie niet waagt, wie niet wint :p Na de bustickets hebben we nog ontzettend lelijke waterfleshouders gekocht voor tijdens onze trip en toen zijn we echt typisch Peruaans gaan eten: Cavia! Echt lekker was het niet, het smaakte een beetje naar hele taaie kip. Elise kon het echt niet aanzien (vegetarisch), je krijgt letterlijk een hele cavia op je bord met pootjes en kop met tanden en alles er nog aan. Ach, die kunnen we ook weer van ons lijstje strepen. Na het eten zijn we terug gegaan naar het hostel, nu op tijd naar bed, want morgen begint onze lange tocht van 5 dagen naar Machu picchu! Aan de ene kant heel veel zin in, maar toch ook wel een klein beetje zenuwachtig of ik het wel aan kan, maar daar kom je maar op 1 manier achter. Nu lekker slapen.