Van Lima, naar Paracas, naar Huacachina, naar Arequipa

Dag 37:

Vanochtend konden we lekker rustiig aan doen. We waren natuurlijk weer vroeg wakker. Al om half acht.. Maar uitslapen is mij tijdens deze reis nog zeer zelden gelukt. Wel alle tijd nu om even te relaxen voor we om 12:30 worden opgehaald door de taxi naar de bus. We hebben een uitgebreid ontbiijtje gehaald en ik heb mijn boek uitgelezen :) Verder weer mijn tas inpakken, wat toch elke keer best wel veel werk is, maakt niet uit hoeveel nachten ik ergens verblijf. Toen we bij de busturminal aankwamen was het echt al een wereld van verschil met Cuba. Alles stond gewoon duidelijk aangegeven en was goed geregeld. Het was eigenlijk bijna alsof we het vliegtuig namen. We moesten onze backpacks ergens afgeven en moesten bij gate 3 instappen :p Toen we de bus inkwamen keek ik mijn ogen uit. Het waren superluxe stoelen met iedereen een eigen tv'tje waarbij je uit meerdere films kon kiezen. Ook kregen we een maaltijd die we van tevoren al uit hadden moeten kiezen. En onze busrit was maar vier uur. Er lagen ook kussentjes en kleedjes klaar voor iedereen, dus ik heb ook nog even heerlijk geslapen en Tarzan (de volwassen versie) gekeken. Deze busorganisatie gaan we nog wel wat vaker boeken, want het was ook helemaal niet duur. Omgerekend 7 euro inclusief de maaltijd, zeker voor nachtritten heel relaxed. Vanaf de bushalte in Paracas was het nog een kwartiertje lopen naar het hostel. Ook daar keek ik weer mijn ogen uit. Het hostel had een zwembad en een bar met restaurant. Bij aankomst mochten we aan een rat draaien en kregen we een prijs. Elise en ik wonnen 40% korting op een avondmaaltijd in hun restaurant, Milou een gratis snack aan de bar. We sliepen in een kamer met 14 mensen, maar alle bedden waren een soort hokjes, afgesloten door houten planken. Bij elk bed zat ook een stopcontact en een kluisje, dus je had eigenlijk een soort van je eigen minikamertje :p Na onze backpackt te hebben gedropt zijn we naar het dorpje gegaan, wat niet meer is dan een boulevaardje met allemaal restaurantjes en barretjes, maar het zag er wel heel gezellig uit. Ik heb daar een hele goede pina colada op en we hebben een spelletje gedaan. Daarna gingen we terug naar het hostel. We hadden de kortingsbonnen, dus besloten daar wat te gaan eten. Casedilllas, die erg lekker waren. Daarna hebben we daar met z'n drieen nog even gekaart en een biertje gedronken. Of nouja, biertje... Elise haalde voor ons allemaal een biertje, maar die waren 630 ml... Dus dat waren er zegmaar net iets meer. Milou en Elise mochten eigenlijk nog geen alcohol vanwege de antibiotica, maar dachten, ach 1 biertje kan wel :p Het was ook nog eens happy hour, dus de vierde kregen we gratis. Die hebben we maar even bewaard voor een ander keertje. Na ons bier(tje) zijn we nog even het dorpje ingegaan, want er was een soort festivalletje, maar dat bleek vrij saai te zijn, want niemand dansde en volgens mij was het een soort Spaanse Jan Smit, dus we zijn vrij snel weer terug gegaan naar het hostel. Elise en ik hebben nog een potje pingpong gedaan en daarna zijn we maar naar bed gegaan.

Dag 38
Vandaag natuurlijk weer vroeg wakker, maar wel goed geslapen, ondanks dat we in een kamer sliepen met 14 mensen. Na het ontbijt zijn we gaan bedenken wat we vandaag nu precies gingen doen. We wilde eerst graag fietsen, maar de afstanden bleken iets te groot te zijn, dus toen dachten we scooters, maar niemand schijnt die hier te verhuren. Uiteindelijk kwamen we bij een touroperater uit om de Ballestas eilanden te boeken voor de dag erna, die zei ons dat we wel een auto konden huren voor die dag, bij een autoverhuurder. Dit bleek echter 150 sol te zijn (45 euro ongeveer) voor de hele dag. Hij zei ons dat het 80 zou zijn. Hij wilde wel verder voor ons proberen en zou een goede vriend opbellen en dan konden we van hem de auto huren. Oke, prima dachten wij. We moesten even wat spullen halen en als we terug zouden komen was de auto er :p Helaas was er nog geen auto toen we terug waren.. Hij had allemaal verschillende vrienden geprobeerd, maar niemand wilde ons een auto verhuren, wat op zich wel begrijpelijk is, want dat ik zou ik ook niet doen met mijn auto. Uiteindelijk na een half uur nog meer vrienden geprobeerd te hebben en zelfs de mensen van de tuctuc gevraagd te hebben of we die mee mochten nemen besloten we toch maar gewoon bij de autoverhuurder de auto te huren. Het bleek echt een super grote jeep te zijn die er ook nog eens supernieuw uizag. Wij besloten ermee weg te gaan. Ze gaven ons de sleutel en we konden gaan. We hoeften alleen onze naam door te geven. We hoefden verder geen creditcardgegevens of borg te geven. Ze hoefden zelfs ons rijbewijs niet te laten zien. Ik begon met rijden, het was wel even wennen zo'n megagrote auto als je normaal gesproken in een Twingo rijdt. We waren achteraf heel blij met de 4x4 jeep die we hadden en dat we niet in een tuctuc zaten, want sommige wegen waren niet eens verhard en bestonden uit zand en losse steentjes ;) We besloten eerst naar la catedral te gaan, dus is een mooi uitzicht, waar een soort poort van rotsen zou moeten zijn, maar die poort was denk ik ingestort, want het was gewoon een soort rotsachtig eiland in het water, wat alsnog heel mooi was om te zien. We hebben kort rondgelopen en zijn toen doorgereden naar lagunillas. Een iniminie dorpje met eigenlijk alleen restaurantjes en dichbij een rots waar pinguins, pelikanen en andere vogels op zaten. Heel vet om te zien. We besloten daar te lunchen en echt naast ons op een rots tegen het restaurant aan zaten ook pelikanen. We kozen voor lekkere verse vis en een omelet. We delen hier de porties maar een beetje, want meestal krijg je super veel. Ook nu weer. Na de lunch zijn we daar nog even naar een uizichtpunt gelopen en vervolgens zijn we naar een strandje gegaan. De zon was alleen al achter de rotsen, want het strand lag midden in een soort berg, dus we besloten uiteindelijk nog naar Pisco te gaan. Dat lag ook best dichtbij. Pisco was ook niet bijzonder. We hebben heel even op het pleintje gezeten en zijn toen weer terug gegaan naar Paracas. Het was heel gaaf om met zo'n auto hier te rijden. Het landschap is heel woestijnachtig, maar doordat je ook aan zee zit zitten er ook heel veel zeevogels. Morgen gaan we als het goed is ook zeeleeuwen zien. Toen we de auto inleverde en wegliepen kwam de vrouw van de autohuur nog achter ons aanlopen. Wij schrokken een beetje, want we hadden er geen nieuwe benzine meer ingedaan, omdat er weinig uit was, dus we waren bang dat ze daarom ons terug riep, maar het bleek dat (ik denk) de kleindochter van de vrouw (een jaar of 2 was ze) onze crackers had gezien en er heel graag eentje wilde. Natuurlijk, geen probleem. Wij waren allang blij dat dat de reden was dat ze ons terug riep. Op de terugweg kwamen we nog een klein jongetje in een speelgoedauto tegen die midden op de weg reed. De andere auto moest even toeteren, maar toen ging hij netjes aan de kant :p Terug in het hostel even opgefrist. Het plan was om in het dorpje wat te drinken en te eten, maar uiteindelijk besloten we om eerst een drankje te doen in het hostel en daarna te gaan. Dat kwam er echter niet meer van. Milou en Elise hadden zich opgegeven voor poker en ik ben bij een groep Nederlanders en een australier gaan zitten. Het was een hele gezellige avond, maar we waren vergeten om wat te eten, waardoor de biertjes wat sneller binnenkwamen. UIteindelijk had Elise om 10 uur toch maar wat te eten voor ons besteld, wat nog net kon. We hebben nog een paar potjes pingpong gedaan, wat ik blijkbaar nog best wel goed kan en uiteindelijk zijn we rond half 2 naar bed gegaan. Morgen moeten we om half 7 op, dus dat wordt wel een pittig.

Dag 39
Vanochtend had ik wel behoorlijk moeite met opstaan. Een klein katertje, maar dat was gelukkig snel over toen we op de boot gingen. Het was nog wel even een gedoe, want blijkbaar moesten we naast het ticket bij het tourbureau ook een ticket voor op de boot zelf kopen. Wij wisten dit alleen niet en hadden geen geld bij ons.. Gelukkig vertrouwde het mannetje bij wie we het geboekt hadden ons wel en wilde hij ons het geld lenen, anders zouden we het niet redden. De tour naar de Ballestas eilanden was echt heel mooi. Veel wilde dieren gezien, onder andere pinquins en vooral veel zeeleeuwen en het was net het seizoen dat er allemaal kleintjes waren geboren, dus we hebben ook heel veel baby zeeleeuwtjes gezien :) De tour duurde twee uur en toen we terug kwamen moesten we wat dingen regelen voor de dag erna, want dan gaan we door naar Huacachina, een dorpje in de woestijn. We moesten het mannetje van onze tour nog terugbetalen, dus we besloten dat eerst te doen. Hij was blijkbaar al boos naar ons hostel gegaan, om z'n geld te halen, terwijl hij tegen ons had gezegd dat we rustig aan konden doen.. Uiteindelijk was hij tegen ons weer super vriendelijk, dus we hebben hem maar even een fooitje gegeven. We moesten hierna eerst op zoek naar een pinautomaat, maar dat bleek nog een lastige opgave, want ze waren allemaal buiten werking.. Uiteindelijk besloten we toch maar de bus te gaan boeken en probeerde we daar met visa te betalen, ook dat deed het niet. Na lang proberen wilde we bijna weglopen, maar toen schoot me te binnen dat ik ook wel met euro's kon betalen en dat accepteerden ze gelukkig. Ik kreeg wisselgeld in sol, dus we hadden gelijk weer wat geld ;) Na al het geregel moesten we toch wel echt nog pinnen, dus we hebben aan verschillende mensen gevraagd waar een ATM is en iedereen zei dat er in Paracas Hotel een was, dus wij zijn daar helemaal heengelopen, bleek het helemaal niet zo te zijn. Nouja, we proberen het dan morgen wel in Ica. Hierna zijn we in ons hostel aan het zwembad gaan liggen en heb ik nog lekker een dutje gedaan, die kon ik wel gebruiken na zo'n korte nacht ;) Hierna zijn we in het stadje eerst nog een lekkere pina colada gaan drinken en ik wilde graag ceviche eten. Dat is een gerecht van hier met rauwe vis en een soort citroensaus met heel veel ui en zoete aardappel. Het was op zich best lekker, maar sommige stukjes waren wat taai. Ik ga dit alleen echt nooit meer eten, want ik werd er super misselijk van een uutje later. Hopelijk voel ik me morgen weer wat beter. Waarschijnlijk is het voor ons ook helemaal niet goed om zo veel rauwe vis te eten, maar nu heb ik het in ieder geval geprobeerd. Na het eten zijn we terug gegaan naar het hostel, hebben daar nog een drankje en een spelletje gedaan, maar ik voelde me uiteindelijk toch echt niet lekker en ben vroeg naar bed gegaan.

Dag 40:
Vandaag door naar Huacachina met de bus. Nog even ontbeten, tas ingepakt en toen naar de bus. Het was maar een kort ritje naar Huacachina. Na anderhalf uur waren we in Ica en vanaf daar moesten we de taxi nemen. Eerst hebben we nog een bus geregeld voor de dag erna, want de dag erna moesten we een nachtbus hebben van Huacachina naar Arequipa om vanaf daar een tour te doen naar de Colca Canyon. We moesten even in de rij staan, maar hebben uiteindelijk voor best goedkoop weer een hele chille bus naar Arequipa. Toen wilde we een taxi pakken. De normale prijs was 10 sol (ongeveer 3 euro), maar er stonden super veel taxi's om ons te vechten, dus in plaats van dat wij probeerden af te dingen deden zij dat wel voor ons. Uiteindelijk gingen we mee met een taxichauffeur die 3 sol wilde, maar toen we bij de taxii aankwamen bleek dat hij als enige bedoelde 3 pp, jaaa daaag. Gelukkig kwam er nog een andere taxichauffeur aan die 5 voor allemaal wilde, toen ging die andere ook weer naar 5, dus gingen we toch maar met hem mee. Echter bleek dit een hele nare taxichauffeur te zijn. Hij bleef maar boos reageren op het feit dat hij een oficiele taxichauffeur was en dat 5 veel te weinig was (in heel snel Spaans, dus misschien was hij ons ook wel aan het uitschelden). Hij zette op een gegeven moment zelfs even de auto stil, maar bracht ons uiteindelijk wel naar Huacachina. We dachten wel, eerst spullen uit de auto en dan pas betalen en we hebben hem ook echt niet meer gegeven dan dat. Aangekomen bij het hostel werden we al weer wat vrolijk. Het was echt super gezellig. Allemaal kleine hutjes, met in elk hutje 2 stapelbedden, dus wij hadden zo goed als de kamer voor onszelf. Heel laat kwam er alleen nog een Argentijns meisje bij, maar die heeft er echt alleen even geslapen. Verder was er een zwembad, met een bar en heel veel leuke zitplekjes aan de andere kant van de bar. We besloten eerst even het hele kleine dorpje in te gaan. Het was een heel klein dorpje rondom een oase midden in de woestijn, heel apart om te zien. We zijn daar in een restaurantje wezen eten en dat bleek ook een van de weinige plekken te zijn waar je 's avonds uit kan. We kregen bandjes, zodat we die avond gratis binnen konden komen. Na de lunch zijn we terug gegaan naar het hostel en daar hebben we een beetje gerelaxed, spelletjes gedaan, boekje gelezen en uiteindelijk besloten we ook daar aan de bar wat te eten. Ze hebben hier best wel veel wat gezondere gerechten, zoals falafel en curry, dus we konden eindelijk weer een enigszins fatsoenlijke maaltijd eten. Verder hadden ze daar superlekkere chocoladetaart, maar de stukken waren echt enorm, dus ik vroeg of ik een half stuk kon krijgen, want ze moesten ze toch nog afsnijden, dat kon ze alleen niet aanslaan in de kassa... Maar de vrouw die het verkocht gaf de fantastische oplossing dat ik nu kon betalen voor een heel stuk en dan de helft nu kon opeten en de andere helft de volgende dag :D top plan, nu had ik twee keer chocoladetaart :) Verder was het een gezellige avond, waarbij iedereen in het hostel gewoon een beetje met elkaar aan het praten was, zo hoor je ook een hele hoop leuke verhalen van personen die op bepaalde plakken al geweest zijn. De bar sloot rond 10 uur al en wij besloten naar de plek te gaan, waar we die middag hadden gelucht, waarvan de naar trouwens Huacafuckingchina was.. Er was alleen niemand, dus maar weer terug naar het hostel en daar een spelletje gedaan. Wat andere uit het hostel. Een meisje uit Noorwegen en twee andere jongens (waarvan ik niet meer weet waar ze vandaan komen) gingen er nog wel heen, want het was de verjaardag van een van die jongens, dus we besloten mee te gaan, dan waren we in ieder geval niet de enige. Het was wel even leuk, maar we besloten toch redelijk op tijd (1 uur) weer te gaan, want de volgende dag moesten we om kwart voor 7 weer op om te gaan sandboarden.

Dag 41:
Vandaag vroeg op om een tour te doen in een dunebuggy en te gaan sandboarden. We stonden om acht uur klaar, maar toen bleek dat er een plek te weinig was in de dunebuggy, want de grotere was kapot. Wij waren best wel boos, want ze hadden ons al laten betalen en onze handtekening laten zetten, terwijl ze wisten dat we niet mee konden. We zouden dat wel om 10 uur kunnen gaan, lekker op het heetste moment van de dag in de woestijn, terwijl we er speciaal vroeg voor op waren gestaan. Uiteindelijk probeerden ze wat andere meisjes om te praten om met de latere tour mee te gaan, maar wij zagen dat zij ook heel pissig waren, dus waarschijnlijk waren ze hen nu aan het vertellen dat ze uit moesten stappen. Uiteindelijk hebben wij zelf met de rest overlegd, omdat wij vanavond niet meer kunnen, omdat we dan misschien de bus missen, dus uiteindelijk waren er twee die het niet erg vonden om later te gaan, dus konden we toch mee. We besloten verder van de tour te genieten en we hadden gelukkig wel een leuke chauffeur. Het dunebuggy rijden was echt mega vet. Het was een soort achtbaan, maar dan midden in de woestijn en 100 keer langer!! je ging van best wel stijle zandheuvels en hij ging ook echt megahard! Tussendoor maakte we de eerste stop voor het sandboarden. Sommige gingen staan, maar ik was aan het begin van mijn reis en als er nu iets zou gebeuren dan zou ik mezelf echt voor mijn kop slaan, dus ik ging zittend. Hij was best hoog, maar minder spectaculair dan ik gedacht had. Toen gingen we naar de tweede stop voor het sandboarden. Deze heuvel was echt 10 keer zo hoog en het waren ook een soort van 3 heuvels achter elkaar waar je wil liggend vanaf moest, dus moet je gezicht naar beneden, omdat je zittend niet genoeg stabiliteit hebt en dus naar beneden rolt. Het was wel echt heel gaaf. Ik zat wel echt onder het zand, maar het was echt een supergave trip. Rond 10 uur waren we terug in ons hostel. We moesten gelijk onze spullen pakken, want om 11 uur moesten we uitchecken. We konden nog wel de rest van de dag bij het hostel relaxen, dus dat hebben we ook gedaan. Lekker het zwembad ingeweest en nog lekker gelunchd, spelletjes gedaan en uiteindelijk om 8 uur onze spullen gepakt en naar de bus gegaan met de taxi. Echt relaxed was de busreis dit keer niet, omdat ik naast een best wel stevige man zat die nogal veel ruimte nodig had. Ik zat aan de raamkant en degene voor mij had haar stoel helemaal platgedaan, dus ik kon mijn benen echt niet bewegen, uiteindelijk heb ik nog wel even geslapen.

Dag 42:
We kwamen rond 9 uur 's ochtends met de bus aan in Arequipa. We namen de taxi naar het hostel en daar konden we ook gelijk nog even ontbijten. Ontbijt wat je gratis erbij krijgt stelt vrij weinig voor. Brood met een soort appelmoes... Dus we bestelden er ook maar een eitje bij. Daarna ben ik even op bed gaan liggen, want ik was echt gesloopt na de busreis. 's middags besloten we nog een gratis tour te doen door de stad. Een jongen uit Zwitserland die we eerder in Huacachina al hadden gesproken en nu weer in hetzelfde hostel zit besloot ook mee te gaan. De tour begon bij een soort chocolade cafe. We hadden nog niet geluchd, dus besloten daar gelijk een brownie en chocoladekoekje te halen, die echt mega lekker waren. De tour was echt heel leuk. We begonnen met het proeven van cacao thee, wat ook echt wel een klein beetje naar chocola smaakt en vervolgens vertelde de gids ons vanalles over de stad Arequipa. We zijn nog langs een soort Alpaca museum geweest, waar ze ook echte alpaca's hadden en megaveel wol. Ook lieten ze zien hoe ze bepaalde kleuren geven aan het wol en er zat iemand iets van het wol te maken. Verder zijn we nog gestopt in een soort kerkje, een restaurantje waar Milou even mocht voordoen hoe je een soort Peruaanse sambuca met daarachteraan een soort bonensap met alcohol en suiker moest opdrinken. Ze kreeg een grote peruaanse hoed op haar hoofd en moest eerst de soort van sambuca shotten en daarna dat andere drankje atten. En we hadden ons voorgenomen: geen alcohol vandaag... mislukt. Verder hebben we nog wat andere stops gemaakt in de stad en we eindigde in een restaurantje waar we gratis een klein beetje pisco sour kregen. De tour duurde bij elkaar 2,5 uur. Uiteindelijk hebben we de gids maar een goed fooitje gegeven, want ze deed het heel erg leuk. Hierna zijn we eigenlijk gelijk wat gaan eten, omdat we alledrie best wel honger hadden en we ook niet echt geluchd hadden. Pizza en lasagne werd het. We zijn nog even langs de apotheek gegaan om een soort drankje te halen tegen slijm (het Spaanse woord ervoor hadden we alvast gevraagd aan onze gids ;)) We hebben namelijk alledrie nogal last van onze keel en over 2 dagen moeten we mega veel gaan lopen naar de Colca Canyon, dus dan is dat niet heel fijn. We hebben geen idee wat we uiteindelijk hebben gekregen, maar het hielp wel, dus dat is mooi. Hierna zijn we terug gegaan naar het hostel. Eerst een dutje gedaan van een uurtje en uiteindelijk zijn Milou en ik nog naar de bar beneden gegaan. Er zaten heel weinig mensen, maar de jongen uit Zwitseerland was er wel en hij reisde samen met een stelletje waarvan de jongen uit Ijsland kwam en het meisje uit Zweden en nog een Duits meisje en dat stelletje was er ook. We gingen een potje poolen en uiteindelijk toch maar wat gedronken, dus ook voor mij was plan "geen alcohol vandaag" mislukt.. Morgen maar weer een poging wagen. De jongen uit Ijsland bleek een hele goede goochelaar te zijn. Hij verdiende er ook geld mee en gaf shows. Hij deed een paar trucs en die waren echt te bizar voor woorden, allemaal met kaarten. Ik heb ech goed opgelet, maar wat hij deed kon echt niet. Uiteindelijk ben ook ik rond een uurtje of 12 naar bed gegaan, want ik was best wel gesloopt na de busreis nog steeds.

Dag 43:
Vandaag was het toen we opstonden nog redelijk weer. Wat bewolkt, maar wel droog. Helaas begon het begin van de middag met regenen en dat heeft het de rest van de dag eigenlijk gedaan. Best jammer, want vanaf Arequipa kan je normaal gesproken heel mooi de vulkanen zien met besneeuwde toppen, maar omdat het nu zo bewolkt is zie je daar nu helemaal niks van. Uiteindelijk hebben we ervoor gekozen om naar een soort kathedraal te gaan waar ook een museum in was en daar hadden we ook weer een leuke gids. Je kon ook naar boven op de kerk en daar had je een redelijk (tja veel wolken) uitzicht. Na deze rondleiding hebben we op een dakterras nog wat gedronken en toen moesten we wat dingen regelen. De bus voor de dag na onze wandeltocht, snacks voor tijdens de wandeltocht en wat voor de lunch. Daarna zijn we terug gegaan naar het hostel en hebben we gewoon daar een beetje gezeten. Ik had mooi de tijd om even mijn blog te schrijven ;) In de avond zijn we nog ergens uit eten geweest. We besloten een keer wat luxer te doen en een voorgerecht en een hoofdgerecht te bestellen. We namen als voorgerecht een groentesoep, maar die was gebonden, dus vulde best behoorlijk, waardoor we de hoofdgerechten amper opkonden. We namen 1 gerecht mee in een goodybag voor de volgende ochtend als ontbijt ;) na het eten zijn we terug gegaan en gelijk ons bed in gegaan, want de volgende dag moesten we super vroeg opstaan voor onze wandeltocht naar de Colca Canyon.

Dag 44:
Om 3:00 's ochtends ging de wekker. Vandaag beginnen we aan onze eerste trekking: De Colca Canyon. We zagen er eerlijk gezegd een beetje tegenop, omdat ze nogal slecht weer voorspelde. Om half 4 werden we opgehaald met een busje. We moesten nog wat andere mensen ophalen en toen begon onze rit naar de Colca Canyon. Milou had behoorlijk last van hoogteziekte: misselijk, drukkende hoofdpijn, gek gevoel.. De gidsen begonnen gelijk met allemaal alcohol in haar gezicht te smeren, dat schijnt te helpen en ze moest Coca bladen eten. Op het hoogste punt (4900 meter) na drie uur in het busje maakte we een stop om kort foto's te maken. Op dit punt lag zelfs sneeuw en ijs. De zon begon ook net op te komen en het weer was gelukkig super mooi. Heldere lucht. Na 5 minuten gingen we verder en gelukkig daalde we weer behoorlijk, waardoor Milou zich weer een stuk beter voelde. De volgende stop was Chivay en hier zouden we een ontbijtje krijgen. Na het ontbijt ging onze tocht in het busje verder. We stopte ook nog bij de Punta Colca, waar een heel mooi uitzicht op de Canyon is en waar vaak Condors gespot worden. We hebben ze ook gezien, maar ze waren wel heel ver weg. Na deze stop was de volgende stop de start van onze trekking. We begonnen aan de trip en toen vertelde de gids ons dat we niet te vaak en maar kort konden stoppen, omdat we die dag 7 uur moesten lopen en we wel op tijd op onze slaapbestemming aan moesten komen. Vervolgens ging hij een half uur lang vanalles vertellen over de omgeving, de bevolking, etc. Iedereen had zoiets, doe dat dan halverwege, dan kan iedereen ook even bijkomen, want de rest van de trip moesten we dus flink doorlopen ;) De eerste dag was 7 uur lopen, in totaal 17 km. De eerste 6 km moesten we eigenlijk alleen maar dalen tot aan een brug. Het was echt heel gaaf om daar te lopen. We begonnen boven aan de Colca Canyon, die een stuk groter is dan de Grand Canyon. Je kon vanaf boven een heel klein streepje zien en dat was de rivier die daar liep. Ook kon je al de oasis (de plek waar we zouden slapen) zien vanaf het begin. We moesten alleen eerst helemaal de andere kant op om te dalen. Het uitzich was echt fantastisch. Het was mega mooi weer. Soms keek je tegen een klein wolkje aan die op dezelfde hoogte als ons was en je kon ook de toppen van de vulkanen zien die met sneeuw bedekt waren. Ik voelde me echt iniminie in die mega diepe kloof. Na 3 uur bereikte we de brug. Dat iniminie riviertje was nu ineens een brede, ruige rivier geworden. Bij de brug moesten we even wachten en vervolgens liepen we nog een half uurtje verder naar de plek waar we zouden lunchen. Het was echt een heel klein primitief restaurantje midden in de bergen. Alpacavlees stond er op het menu :p het was best lekker, smaakte een beetje naar lamsvlees, allebei wol, daar zal het aan liggen ;) Na de lunch liepen we verder naar onze slaapplek. We liepen nu wat meer door bosjes en langs weilandjes en kleine landbouwveldjes. Ook langs allemaal kleine huisjes waar mensen midden in de bergen wonen. Na een uurtje kwamen we aan bij een riviertje (een ander riviertje, splitsing van die andere), deze moesten we oversteken.. Ook dit was best een ruige rivier. We moesten onze schoenen uitdoen, aan onze rugzak knopen en onze broek zo ver mogelijk optrekken. Er stonden drie gidsen in het water om je naar de overkant te helpen. Ik had echt het gevoel dat het water me mee zou sleuren en het was ijskoud, maar ik kwam enigzins droog aan de overkant aan. Mijn broek was tot aan halverwege mn bovenbenen nat.. maar het kon nog veel erger, want voor de rest had bijna iedereen ook een natte onderbroek. Nadat we onze schoenen weer aan hebben gedaan zijn we verder gelopen. Het laatste stuk was ook nog een beetje klimmen en uiteindelijk bereikte we de oasis. Het waren echt hele schattige primitieve hutjes, waar letterlijk alleen bedden in stonden en vanaf 6 uur 's avonds hadden ze electriciteiit en kon het licht aan :p gek genoeg zat er wel een zwembad bij, die niet heel koud was. Het was te koud om er echt in te zwemmen, maar even pootje baden was wel lekker. Verder hebben we wat gekaard, er was ook nog een ander Nederlands stel waar we het wel mee konden vinden. De man van de twee voelde zich niet zo lekker, dus de vrouw van het stel besloot met ons mee te doen met een spelletje. We kregen weer eten en na het eten konden moesten we de keuze maken of we de volgende dag de zware klim van 3 uur wilde hiken of dat we een ezel wilde huren. Wij besloten dat we die die-hard gingen lopen.  Na het eten gingen we naar bed, want de volgende dag ging de wekker om 4:30... omdat we vroeg moesten gaan lopen, om op tijd weer terug in Arequipa te zijn. In onze kamer kwamen we er achter dat alles helemaal onder de pissenbedden zat en dat er ook twee spinnen zaten... De spinnen heb ik geplet, want anders kon ik echt niet slapen. Een spin was alleen zwanger ofzo denk ik, want toen ik hem plette, kwamen er allemaal kleine spinnetjes uit.. ieehl.. Ook die geplat en uiteindelijk mezelf in een coconnetje gewikkeld en gaan slapne.

Dag 45:
Vandaag moesten we eraan geloven. 3 uur omhoog hiken. Ongeveer 1500 meter klimmen in 5 km.. Het was behoorlijk steil. We begonnen om kwart voor 5 met lopen, dus toen was het nog donker. In een rijtje met de zaklampen achter elkaar aan. Het groepje was behoorlijk uitgedunt, want ongeveer de helft ging met de ezel. Het was echt een zware tocht. En ik voelde m'n spieren al van de dag ervoor, maar we hadden geen keuze, we konden moeilijk in die kloof achterblijven. We waren bijna aan het einde en toen ging het echt niet goed met me. Ik denk dat het kwam omdat we te vaak stopte. Ik had alleen een dun shirt aan (wel met lange mouwen) en het was best wel koud en ook vochtig, omdat we door wolken heen liepen. Op een gegeven moment kreeg ik het ineens heel koud, ik werd misselijk, hele erge hoofdpijn en ik zag alles dubbel. Ik kon echt niet verder lopen. Uiteindelijk kwam de gids eraan en die smeerde allemaal alcohol in mijn haar en ik moest het ook op mijn buik smeren en opsnuiven, omdat hij dacht dat het kwam door de hoogte (we waren weer boven de 3000 meter), maar dat kon het bijna niet zijn, want de dag ervoor op bijna 5000 meter had ik nergens last van. Misschien in combinatie met de zware tocht. Uiteindelijk gaf de gids aan dat ik iets zoets moest eten, want dat zou helpen. Tegen mijn zin in, want ik was super misselijk heb ik 5 oreokoekjes naar binnen zitten werken, maar het werkte wel, de misselijkheid ging weg, ik was alleen nog steeds heel dizzy en ik had het echt mega koud. Ondertussen had ik m'n shirt, een hemd, m'n eigen jas, een dikke jas van een gids, twe sjaals, milou haar pet en mijn capuchon aan. En Milou haar extra paar wandelsokken om mijn handen en ik had het nog steeds ijskoud. Ook kon ik niet mee goed inschatten waar ik mijn voeten neer moest zetten, ik voelde me echt heel raar. Ik dacht echt dat ik het niet ging halen en dat iemand me zou moeten gaan dragen. Uiteindelijk besloot ik toch maar verder te lopen, ik kon daar moeilijk blijven zitten. Na een tijdje begon ik me weer iets beter te voelen. De koekjes hadden me goed gedaan. Waarschijnlijk had ik ook echt te weinig energie in mijn lichaam, omdat we niet echt ontbeten hadden, dat zouden we pas op de top doen. Met heel veel moeite heb ik uiteindelijk wel de top gehaald. We moesten nog een stukje vlak lopen, maar het ging gelukkig steeds beter. Het zonnetje begon ook een beetje te schijnen en uiteindelijk bij het ontbijt ging het wel weer goed, alleen nog hoofdpijn, maar dat was te overzien. Na het ontbijt zijn we nog bij een klein dorpje gestopt, maar dat was eigenlijk alleen een plasstop en vervolgens reden we door naar de hotsprings. Er is best wel veel vulkanische activiteit daar, dus het water in die baden wordt natuurlijk verwarmt. Het was echt heerlijk om na zo'n zware wandeltocht in het warme water te zitten en het schijnt ook goed te zijn voor je spieren. Blijkbaar had ook echt iedereen me zien creperen op het wandelpad, want iedereen vroeg daar of het goed met me ging. Nou, koud had ik het niet meer in dat warme water ;) Gelukkig zakte de hoofdpijn ook steeds verder weg. Na de hotsprings stopten we nog een keer langs de weg, omdat de Condors nu veel dichter bij waren. Heel gaaf om ze te hebben gezien. Nog steeds waren ze niet mega dichtbij, maar ook niet zo ver weg als de eerste keer. De laatste stop was een plek met veel alpaca's, maar het waaide daar heel hard en het was daardoor heel koud, waardoor het alleen een korte fotostop was. Daarna zijn we terug gereden naar Arequipa. Daar hebben we even gezeten, hostel geregeld, etc. Toen we opstonden om boodschappen te gaan doen voelde we onze spieren pas echt goed. We voelde ons net zoals Milou het zegt: een pasgeboren veulen :p en dat wordt morgen nog veel erger.. Om kwart voor 7 werden we door de taxi opgehaald om naar de bus te gaan, want we gingen die nacht met de nachtbus naar Cusco. Het was echt chaos op de weg, want het had in Arequipa blijkbaar weer de hele dag geregend en dat zijn ze daar niet gewend, dus de hele straten liggen onder het water, putten stromen over. Gelukkig nam onze taxichauffeur een route waar het niet helemaal vast stond en waren we op tijd genoeg voor de bus. Bij het busstation was het ook chaos. Blijkbaar reed de bus naar Lima niet, waardoor iedereen die z'n bagage al ingeleverd had die nu weer terug kreeg op het punt waar wij die ingeleverd hadden. Uiteindelijk maar een beetje asociaal voorgedrongen en onze bagage ingeleverd, als dat maar goed gaat.. Onze bus was ook iets vertraagd en om kwart over 8 vertrok de bus. Ik had een reispilletje genomen, waardoor ik in de bus mooi mijn blog even kon schrijven. Zo nog even een filmpje kijken denk ik en dan heerlijk slapen. Dat zal wel lukken na 2 nachten weinig slaap en een mega zware wandeling die ochtend ;)