mijn tweede week Cuba

dag 8
Na een heerlijk ontbijt met meer dan alleen brood, ei, sap en fruit ben ik Trinidad gaan verkennen. Eerst ben ik naar het wifipunt geweest om mn blog met wat foto´s te plaatsen, maar de wifi was echt superslecht hier. Mn blog is volgens mij gelukt, maar van de 6 foto´s is er maar 1 geupload. Na een half uur van mijn internet verspilt te hebben hieraan ben ik naar het de toeristcenter geweest omdat ik de volgende dag graag wilde paardrijden. Hier hadden ze nog wel plek, dus.. morgen paardrijden :) Daarna ben ik gaan kijken bij het busstation of ze een bus hadden naar Camaguay, mijn volgende stop woensdag. Helaas, tot de 9e uitverkocht. Ik besloot daar maar wel alvast een ticket te kopen voor Camaguay naar Santiage de Cuba, want die hadden ze nog wel en hopelijk vind ik woensdag een goedkope taxi colectivo om naar Camaguay te gaan. Na alle regeldingen heb ik de wandelroute uit de lonely planet gedaan. Nico had die ochtend besloten om fietsend naar het strand te gaan in de middag, dus ik besloot uiteindelijk om ook maar mee te gaan. Zo groot is Trinidad namelijk niet. Het was best een chille fietstocht heen. Eenmaal daar kwamen we op het strand nog de slovenen tegen waarmee we de taxi hadden gedeeld naar Cienfuegos. Ik was best wel moe, dus ik heb heerlijk geslapen op het strand en om 5 uur zijn we weer terug gefietst. De terugweg was wel wat pittiger, want we hadden windtegen.. Na een douche en even relaxen in de casa zijn we naar het restaurant gelopen waar we met de mensen van de dag ervoor hadden afgesproken. Hier hadden we om 8 uur afgesproken met degenen met wie we gisteren ook hadden gegeten. Ze kwamen helaas niet opdagen. Na een kwartier gewacht te hebben zijn we uiteindelijk toch maar naar verdergelopen. En daar kwam een van de de twee jongens aangerend. Hij heeft wel tich keer sorry gezegd. Wat bleek, hij was zn portemonnee verloren, dus ze zaten op het politiebureau. Uiteindelijk had hij besloten dat hij niet z´n hele dag erdoor wilde laten verpesten, dus zijn we gewoon gezellig ergens op een dakterras gaan eten. We hebben daar een tijdje gezeten en uiteindelijk besloten we om naar de enige club te gaan in zo´n beetje heel Cuba (op Havana na), super gaaf, want de club was letterlijk in een Grot. Het was echt een coole locatie, maar we moesten echt mega lang wachten. Het zou om 11 uur open gaan, maar in Cuba nemen ze het niet zo nauw met de tijd, dus uiteindelijk gingen ze om half 12 open, maar dat was niet heel erg, want er waren mega veel jonge toeristen, dus we raakte al snel aan de praat met wat mensen uit Letland en een andere jongen uit Duitsland. Hij was ook alleen en had niemand om echt verder mee te reizen. Toen ze uiteindelijk open gingen deden ze er super lang over. Iedereen moest in een rij van twee aan twee gaan staan en ze lieten steeds twee mensen binnen, die moesten vervolgens betalen, naar binnen en dan pas waren de volgende twee binnen. Ik was vrij snel binnen, maar er was vrij weinig aan, omdat het nog een half uur duurde voordat het een beetje druk werd. In de grot hing alleen een kleine discobal en hier en daar wat lampen en er was geen dj. Ze hadden gewoon een playlist aangezet, maar het was geen reageton en de locatie was super vet en toen iedereen eindelijk binnen was hebben we echt een leuke avond gehad. De Duitser heb ik mijn nummer gegeven, zodat we wat af konden spreken om samen verder te reizen (hopelijk doet de wifi het) en daarna ben ik naar huis gegaan. Het wordt weer een korte nacht, want morgen om 9 uur paardrijden ;)

Dag 9:
Vandaag paardrijden. Ik kijk hier echt al best wel lang naar uit, want het schijnt hier heel vet te zijn. Om 9 uur moest ik er zijn. We waren met 6, 2 chinese meisjes. Ik heb een poging gedaan om een gesprek met hen te voeren, maar dat is werkelijk onmogelijk. Verder was er nog een Franse moeder met 2 kinderen van 14 en 15. Ze woonden nu sinds kort in Londen, dus konden voor Fransen behoorlijk goed Engels, waardoor het niet heel saai was voor mij ;) We werden opgehaald door een cowboy. Hier in Trinidad heerst een beetje een texas achtige cultuur in de buitenwijken. Vervolgens zijn we gaan paardrijden. Eerst zijn we naar de suikerplantages gereden. Daar waren ze met een soort apparaat de suiker uit het riet aan het persen, waardoor je een soort sap kreeg. Het was heel lekker, maar we kregen een heel glas en het is puur suiker wat je naar binnen werkt, dus ik werd er een beetje misselijk van. De volgende stop was een kleine waterval. We lieten de paarden even achter ons en moesten een half uurtje lopen om er te komen. Het was geen spectaculaire waterval. Het was echt een ieniemienie stroompje, maar je kon er zwemmen en de omgeving was heel mooi. Nadat we daar een uurtje hebben gezwommen en lekker in de zon hebben gezetten zijn we doorgereden naar een restaurant, waar ik heerlijke lam heb gegeten. Natuurlijk kreeg je er ook weer rijst en zwarte bonen bij, die komen me ondertussen wel een beetje mn neus uit. Ik begin gevarieerd eten en snacks en tussendoortjes uit Nederland nu wel een beetje te missen. Ik heb een tijdje met het Franse gezin zitten kletsen. Die kinderen hebben echt de hele wereld al gezien. Elk jaar gaat zij met haar kinderen 2 keer op vakantie naar de meest vette locaties. Alle landen die op mijn lijstje stonden heeft zij al gezien, dus ze kon me behoorlijk wat tips geven. Na de lunch zijn we met de paarden naar een uitzichtpunt gereden. Het gebied was echt heel mooi en het was zo gaaf om daar paard te rijden. Voelde me een beetje een cowboy, op het feit na dat ik op een paard toch echt wel heel erg uitzag als een toerist. Op de weg terug was het voor degenen die konden paardrijden toegestaan om een stuk te galopperen en daarna weer terug. Na het paardrijden ben ik naar de Wifiplek gegaan om te kijken of ik nog een berichtje had van de Duitser en jahoor. Hij was het blijkbaar echt zat om in z'n eentje te reizen en super veel geld te spenderen aan casa's en taxi's. Het bleek dat hij op dat moment ook op de wifi zat, dus we hebben ergens afgesproken. Na een tijdje gepraat te hebben ben ik terug gegaan naar m'n casa voor een middagdutje, want ik was echt gesloopt. We hebben afgesproken om vanavond samen te eten. Na mijn middagdutje kwam ook Nico terug naar de casa. Met z'n tweeen zijn we naar de trappen bij de kerk gelopen, het punt waar ik met de andere Duitser (Max) had afgesproken om te gaan eten. Met z'n drieën zijn we naar een restaurant gelopen wat werd aangeraden door wat locals. Toen we bij de ingang stonden kwamen ook net twee andere Duitsers aan, waarmee ik eerder een avond heb doorgebracht in Havana. Het grappige was dat ook Max hen kende en al een keer een dag met hen had doorgebracht. We besloten met z'n 5en te gaan eten. Ik was nu niet alleen de enige vrouw, maar ook de enige niet Duitser, maar het was gezellig, dus maakte voor mij niks uit ;) Toen we ons eten hadden kwamen ook de drie Nederlandse meisjes met wie we in Cienfuegos een dag mee hebben doorgebracht het restaurant binnen lopen. Het moest allemaal niet gekker worden. Cuba is dus blijkbaar niet zo groot. Maargoed, iedereen legt een beetje dezelfde route af tot aan Trinidad. Nu gaan wij wat meer de minder toeristisch plekken tegemoet, dus we zullen nu niet zo snel mensen meer tegenkomen. Het was een gezellige avond. Lekker gegeten en daarna zijn we nog naar de trappen naast de kerk gegaan, playa de la musica, daar spelen ze elke avond live salsamuziek. We hebben daar nog wat drankjes gedaan. De twee duitsers van Havana probeerden ons nog over te halen om naar de club (de grot) te gaan, maar ik was echt gesloopt en de volgende dag ging de wekker weer om half 7, dus dat heb ik maar niet gedaan.

Dag 10
Om half 7 ging de wekker. Ik heb mn backpack ingepakt. Ik ben echt niet zo goed georganiseerd, dus elke plek waar we komen kan ik hem zo'n beetje weer opnieuw inpakken.. Vervolgens ontbeten op het dakterras met zonsopkomst, spullen gepakt en naar het busstation gegaan. We hadden twee dagen eerder al geprobeerd tickets te krijgen voor de bus, maar die waren al uitverkocht, dus we gingen daar heen in de hoop dat er een colectivo stond die niet al te veel vroeg. Deze colectivo's nemen de gestrande toeristen mee in een van hun crappy auto's. Nico had het fantastische idee om nog even te checken voor de zekerheid of er echt geen plek meer was in de bus. Het was vroeg, dus misschien waren er mensen niet op komen dagen. Er was nog plek. De man bij de ticketverkoop rende naar buiten, omdat de bus net weg reedt en we konden instappen. Ook voor de Fransman en de mega irritante Sloveense die Nico eerder had ontmoet was nog plek, dat ga ik dus vaker proberen. De bus is namelijk echt veel relaxter. Je heb niet veel beenruimte, maar het is niet een mega gehobbel, je hebt je eigen stoel in plaats van in de colectivo, waar ze gewoon zoveel mogelijk mensen in proppen en airco. Plus, het is ook nog goedkoper ;) De man naast mij was niet zo blij met mij, want die dacht dat hij twee stoelen voor zichzelf had. Na 5 uur rijden inclusief af en toe een korte stop kwamen we aan in Camaguay. Het busstation was nogal ver van het centrum (3 km), dus we moesten een taxi nemen. Dat was geen probleem. Buiten stonden genoeg taxi's om de toeristen mee te nemen. We liepen mee met de man die het minste vroeg en het was meteen duidelijk waarom hij het minste vroeg. Hij had echt de meest crappy auto die ik tot nu toe heb gezien in cuba. Het plafond had hij gamaakt van karton en het kostte hem behoorlijk wat moeite om hem te starten en hij hobbelde nog 10 keer zo erg als alle andere auto's bij elkaar. Hij zette ons af in het centrum en vanaf daar moesten we nog even naar een casa zoeken. Uiteindelijk 1 gevonden die de perfecte kamers had. 1 kamer met een tweepersoonsbed voor de Oostenrijkse man die ook met ons mee was en 1 kamer met 3 losse bedden voor ons. Uiteindelijk was het hierdoor 10 CUC pp inclusief ontbijt. Perfect. Nadat we onze spullen gedumpt hebben zijn we met z'n drieen de stad gaan verkennen. Met de man uit Oostenrijk hadden we die avond weer in de casa afgesproken om met z'n vieren ergens wat te gaan eten. Het stadje is niet heel groot, maar wel leuk. Veel kunstgallerijen en pleintjes. We zijn bij 1 kunstgallerij naar binnen gegaan en daar liet een vrij lange, blonde, slanke, Cubaanse vrouw ons de houten kunstwerken zien. Ik geloofde bijna niet dat ze echt Cubaans was, want de meeste cubaanse vrouwen, zijn klein, zwart haar en ietsje gezet, maar ze kon goed Engels en het was leuk dat ze vanalles over de kunstwerken kon vertellen. Het waren nogal aparte houten beeldjes. oa een man met een sigaar en als ze iets aan de binnenkant aanstak, rookte hij ook echt. 's avonds zijn we op aanraden van een local die blijkbaar super goed Duits kon naar een restaurant gegaan, waar ik weer lekker heb gegeten, maar weer rijst. Ik zou nu echt een moord doen voor een flinke zak patat met pindasaus... Na het eten hebben we wat biertjes gehaald en die hebben we op ons dakterras opgedronken. Ik hoop dat ik niet helemaal ben lekgeprikt, want er zaten behoorlijk veel muggen.

Dag 11:
Oke, ik ben dus wel helemaal lekgeprikt. De hele reis moeten ze mij al hebben, dus ik had er al iets van 50, maar nu is het aantal opgelopen tot boven de 200 voor wat ik kon zien.. Ik snap niet waarom ze mij moeten hebben, want iedereen die ik het vraagt heeft er misschien 3 of 4 of vaak ook 0 en je zou denken dat ik toch echt wel leeg ben nu, maargoed. Na het ontbijt zijn we met z´n vieren de stad gaan verkennen. Voor Cubaanse begrippen is hier best wel een leuke winkelstraat, dus daar zijn we een beetje doorheen gelopen. Na twee uurtjes ben ik naar de Wifispot gegaan om met Tim te bellen. Het heeft me meer dan een uur aan wifi gekost, maar het was heel fijn om goed met hem te kunnen praten en de verbinding was hier heel goed :) Hierna ben ik nog snel ergens een broodje gaan eten en vervolgens terug naar de casa. Vanaf daar zouden we de taxi nemen naar het busstation. Camaguay was alleen een korte stop om naar Santiago de Cuba te gaan. We vonden een vrij kleine taxi, dus er moest wat bagage op het dak. Ik was heel blij dat hij mijn backpack al in de kofferbak had gedaan, dus dat zij ik ook. Precies op dat moment besloot de taxichauffeur mijn backpack ook op het dak te gooien, omdat de kofferbak niet dicht pastte... In Nederland zou het me niet heel veel uitmaken, maar hier is de weg hobbelig en de auto mega hobbelig, dus ik was echt bang dat mijn tas van het dak af zou hobbelen. Gelukkig is dat niet gebeurd en we waren ruim op tijd bij de bushalte, want 1 van ons had nog geen busticket en soms vertrekken de bussen hier ook te vroeg. Bij de bushalte was het echt mega warm. Ik denk dat ik een soort zonnesteek had ofzo, want mijn hoofd was echt zo rood als een tomaat en op mijn armen verschenen allemaal rode vlekken.. Onze bus kwam niet te vroeg. In tegendeel, hij kwam anderhalf uur te laat. Hierdoor zaten we pas om 5 uur in de bus. Gelukkig hadden we wel ietsje meer beenruimte dan de dag ervoor en ik had geluk, want er zat niemand achter mij, dus ik kon mn rugleuning helemaal achterover doen ;) En airconditioning!! De rode vlekken trokken hierdoor wel snel weer weg. De komende dagen maar even ietsje minder in de zon.. Het was een redelijk comfortabele reis. Ik had mn kussentje, dus ik kon prima slapen, alleen het gehobbel was wat minder. De wegen zijn hier echt superslecht. Na ongeveer 3 uur maakte we een korte stop, aan de overkant van de straat stond een klein standje met eten. We konden met de Cubaanse peso betalen, dus dat betekende een hele goedkope maaltijd. Ik zag dat ze hier de pindarepen die we eerder ook hadden weer hadden en ik had een broodje. Bij elkaar nog geen euro. Het is hier in Cuba of heel goedkoop, of heel duur. Dat ligt eraan of ze je als toerist met de Cubaanse peso laten betalen. We gingen weer verder. Opeens was er een man achter ons gaan zitten. Hij zag er niet al te fris uit. Twee Zwitserse meisjes vertelden dat aan het begin van de rit de bus moest stoppen, omdat hij meerdere keren moest overgeven. Nou, lekker geslapen heb ik dus niet meer. Eenmaal aangekomen bij de bushalte stonden er alweer genoeg taxi's klaar. We hadden weer een vrij kleine taxi, maar gelukkig zat mijn backpack dit keer in de kofferbak :) Eenmaal aangekomen in de casa hebben we met z'n vieren ergens nog 1 drankje gedaan en vervolgens ben ik naar bed gegaan. Ik was echt gesloopt.

Dag 12:
Ik was weer supervroeg wakker. Ik ben rond 12 naar bed gegaan en werd rond half 7 wakker. Om half 8 besloot ik dat ik er maar gewoon uitging. De uurtjes die ik heb geslapen heb ik wel als een blok geslapen. We hadden afgesproken met de host van de casa dat we om half 9 zouden ontbijten, maar nu kon ik nog even mijn blog schrijven en had ik tijd om te kijken in mijn lonely planet hoe ik mijn twee dagen in Santiago zou gaan vervullen. Uiteindellijk heb ik besloten om de wandelroute uit de lonely planet te gaan doen. De rest van het groepje hadden hetzelfde plan, dus na het ontbijt zijn we met zn vieren de route gaan lopen. Het was een hele interresante route, waar je niet alleen de hele toeristische plekken van Cuba ziet, maar ook de buitenwijken. Santiago de Cuba is sowieso een stuk minder toeristisch dan de andere plekken waar we geweest zijn. Tijdens de route zijn we twee musea ingeweest, waarvan 1 alleen in het Spaans was, dus daar begreep ik niet super veel van. De andere was in de gebouwen waar ooit de revolutie is begonnen, daar kregen we een rondleiding in het Engels. Het was heel interessant en nu weet ik eindelijk wat meer over de revolutie, over hoe Fidel Castro aan de macht is gekomen en wat er verder allemaal met heb gebeurd is gedurende de strijd. Tijdens de wandelroute raakte we ook aan de praat met een Cubaanse vrouw. Zij vertelde ons dat ze echt hoop dat het snel veranderd. Haar huis is er heel slecht aan toe, maar er is geen geld om het op te knappen en ze zou heel graag meer van de wereld willen zien, maar dat gaat niet. Na onze wandeltour, waar we ongeveer 5 uur over gedaan hebben zijn we terug gegaan naar de casa, even een powernapje gedaan en vervolgens zijn we met z´n vieren naar een restaurant gegaan, waar ik octopus heb gegeten, dat was echt heel lekker. Tot nu toe valt het eten best weel mee en is het eigenlijk altijd best wel goed, alleen niet echt gevarieerd, maar we hebben gisteren in de supermarkt een soort net nutella gevonden :D Vanochtend bij het ontbijt hebben we het geprobeerd en het was lekker, smaakte bijna hetzelfde als gewone nutella. Mag ook wel, want we hebben er 6 cuc voor betaald. Na het avondeten zijn we doorgegaan naar een salsabar op een dakterras, daar hebben we een paar cocktails gedronken, gedanst en genoten van de livemuziek. De sfeer was echt heel leuk. We raakte ook nog aan de praat met een Australier die volgens mij best rijk, want hij stond erop dat hij onze drankjes betaalde en met hem (op de oostenrijkse man na) zijn we naar een soort club gegaan op aanraden van de locals. Een local is met ons meegelopen en de Australier wilde weer voor ons betalen. Hij had alleen een briefje van 50 peso. Ze hadden geen wisselgeld dus zij hij tegen de local: Just take care of the entrence en some drinks for tonight en hij gaf hem de 50 cuc. De club was wel oke, er bleken een hele hoop hoeren te zijn, waarmee ik een soort van aan de praat raakte, doordat zij de twee Duitsers waar ik mee was probeerde te versieren. De Australier had er al een aan de haak geslagen. Beide hadden een vriendin, dus dat probeerde ik uit te leggen, maar ze bleven herhalen dat dat niet uitmaakte, want in Cuba hadden ze nog geen vriendin. Monogamie is hier blijkbaar niet zo belangrijk.. Uiteindelijk zijn we maar gegaan.

Dag 13:
Vandaag werd ik om half 10 wakker, omdat de vrouw van de casa ons ontbijt klaar had staan en we we werden wakker gemaakt. We hadden alledrie een behoorlijke kater. Gisteren hebben we afscheid genomen van de Oostenrijkse man, hij wilde eerder naar Baracoa, omdat hij Santiago niet heel boeiend vond en wat meer van de natuur wil genieten, misschien zien we hem daar opnieuw, want wij gaan daar morgen heen en het plaatsje is heel klein. Ik vond het een goed idee om vandaag helemaal niks te doen. We zijn naar een 5-sterrenhotel gegaan, daar kon je zwemmen. Voor 14 cuc had je entree, een pizza en twee drankjes. Best een prima deal. Ik heb daar de halve dag geslapen. Vandaag was dus niet zo'n hele boeiende dag, maar in 4,5 maand is het niet heel erg als er een paar van zulke dagen tussen zitten ;) Om half 6 zijn we terug gelopen en blijkbaar was er een soort nationaal feest, want overal was het druk op de straat, kinderen liepen met een soort spanborden. Wat wij eruit op konden maken, was het de laatste overwinning tijdens de revolutie. Helaas hadden we afgesproken om in de casa te eten, dus we konden niet daar ergens mega goedkoop op straat eten... Gelukkig was het eten in de casa heel erg lekker. Ik ben na het eten nog heel even naar de wifispot gegaan en daarna naar bed. De dag erna moesten we weer heel vroeg ostaan en ik was echt gesloopt.

Dag 14:
Wekker ging om 6:15 en ontbijt om 6:30. Om 7:00 werden we opehaald door een vriend van onze host in de casa en zijn we naar de bushalte gegaan. Blijkbaar moet je in Cuba je bagage voor de bus soms ook inchecken, wat ik niet heel chill vond, want je weet maar nooit waar je bagage eindigt, maar we hadden geen keus. De weg naar Baracoa duurde 5 uur. Het begin was wel oke, maar daarna was het een enorm gehobbel in de bergen en dat kon mijn maag niet zo goed hendelen. Ik stond op het punt om te vragen of de bus kon stoppen toen hij uit zichzelf al stopte. Gelukkig niet overgegeven. Ik heb wat pilletjes genomen tegen reisziekte, wat ik voortaan gewoon altijd ga doen hier en daarna ging het wel. Het laatste uur in de bus was echt een mooie route, je rijdt door een berg en zodra je de berg gepasseert bent is alles mega groen en er heerst een echt tropisch klimaat. Helaas dus ook een beetje regen en bewolkt vandaag. We maakte een stop bij een klein cacao boerderijtje. Ik moest super nodig plassen, dus ik had geen keus, maar de wc was letterlijk een houten hokje met een gat en een put eronder. De smerigste wc die ik ookt heb gezien in mijn hele leven, maar achteraf kon ik er met de rest van de vrouwen in de bus wel om lachen ;) Toen we aankwamen bij de bushalte was er een vrouw die stond te wachten met onze naam op een bordje. Blijkbaar had de Oostenrijkse man een casa voor ons geregeld. Hij mist ons nu al :p. We gingen met de bicittaxi (fietstaxi) naar de casa en het was super goedkoop. Alleen maar 2 bedden in een kamer. Wij wilde zo goedkoop mogelijk, dus drie bedden in 1 kamer. Dat was geen probleem. Ze plaatste er gewoon een extra bed voor ons bij. Op aanraden van de Oostenrijker hebben we in de casa eten besteld. We zijn nog even een rondje door het stadje gelopen. Vanaf een hotel wat hoger op de berg had je een heel mooi uitzicht. Daar kwam ook een soort gids naar ons toegelopen en die bood ons een tour aan 26 cuc, wij hebben afgedingt naar 20 cuc, dus voor morgen staat er een tour met een gids op de planning. We hebben nog eventjes bij het hotel gezeten en zijn vervolgens terug gegaan naar de casa om daar te eten. We hadden een soort hele kleine riviervisjes met coconutsaus. De visjes waren echt heel lekker, alleen de coconutsaus is niet helemaal mijn ding. Het schijnt echt een specialiteit te zijn van Baracoa, dus ik heb het nu een keer geprobeerd, maar ik ga het niet nog een keer bestellen. Na het eten zijn we nog even het stadje ingeweest om ergens een drankje te doen. Daar kwamen we opnieuw een jongen uit Denenmarken tegen die we al eerder zagen in de bus naar Baracoa en ook de Australier van twee dagen terug kwam langsgelopen. Met z´n zessen hebben we een tijdje bij de bar gezeten en hebben we wat drankjes gedaan. Om een uur of 12 zijn we terug gegaan naar de casa.

Dag 15:
Voor vandaag stond de tour op de planning. Na het ontbijt, waarbij we ook warme chocolademelk hadden (misschien wel een van de beste ooit :)). Het is hier een cacao gebied, dus vandaar dat ze overal chocola verkopen en je dat dus ook bij het ontbijt krijgt. We werden opgehaald met een jeep, dat wisten we, maar wij hadden eenzelfde jeep verwacht als die we eerder een keer hebben gehad tijdens een tour, maar deze was een klein beetje ouder. 65 jaar om precies te zijn, dus iets minder comfortabel, maar het was een open jeep, dus dat maakte het wel extra leuk en de chauffeur vertelde ons dat er een nieuwe mercedesmotor in zat, dus power genoeg ;) Onze eerste stop was bij de cacao plantages. Een vrouw legde in het Spaans wat uit en ik probeerde wat te verstaan, omdat ze heel langzaam praatte kon ik het meeste wel verstaan en als ik het niet verstond keek ik de gids vragend aan en dan probeerde hij het in z'n gebrekkige Engels te vertalen. We mochten ook verschillende fases van de cacao proeven, maar de enige fase die ik echt lekker vond was de chocolade zelf. Na de cacao plantages hebben we een stop gemaakt bij een baai. Het was echt een prachtig gebied om doorheen te rijden en ook de baai was heel mooi. Zwart zand en overal palmbomen. Helaas heeft de orkaan 4 maanden geleden wel een hoop kapot gemaakt, op sommige plekken was dat goed te zien, omdat de palmbomen daar niet meer stonden. We hebben een stukje over de baai gelopen en aan de andere kant kwam de taxichauffeur ons weer ophalen. Volgende stop was een rivier die uitmond op de zee. Het was een stukje varen met een roeibootje en nog een stukje hiking en daar konden we zwemmen in de rivier. Voor een uurtje midden in een soort kloof in een rivier gezwommen en daarna weer terug met het bootje. We hadden lunch in een soort huis. Je hebt hier in Baracoa heel veel private restaurants. Dat zijn mensen die een paar extra tafels in hun woonkamer hebben gezet en eten verkopen wat ze vers vangen in de zee en in de rivier. Dit verkopen ze aan toeristen, maar ook locals kunnen daar komen eten, alleen betalen zij met de andere valuta, dus is het voor hun een stuk goedkoper. Ze hadden vier verschillende gerechten, dus we besloten allevier wat anders te nemen, zodat we van alles wat konden proeven. Heel veel keuze hadden we ook niet, want van 1 bepaald soort vis hadden ze die dag maar 1 gevangen. Het was heel apart om zo te eten en het eten was echt heel goed. In de kamer ernaast kon je de slaapkamer zien en als je naar het toilet ging, was daar ook hun douche. Na het eten zijn we doorgereden naar het strand. Daar kwamen we twee Zwitserse meisjes tegen, die we eerder in de bus hadden ontmoet naar Santiago. Zij waren degenen die ons vertelde dat er een bezopen kerel achter ons zat die een aantal keer had overgegeven... We raakte aan de praat, hebben wat gezwommen en zijn daarna met onze taxi terug gegaan naar Baracoa. Met de Zwitserse meisjes hebben we afgesproken om die avond samen te eten. In de taxi terug werd ik even belachelijk gemaakt voor mijn taal. Blijkbaar is Nederlands voor Duitsers heel grappig.. In Baracoa zijn we naar een carrental gegaan, want voor de volgende wilde we scootertjes huren. De scooters waren echter al verhuurd, maar ze hadden nog wel quads ;) geen probleem, dan huren we die wel. Vanavond nemen we (nu echt) afscheid van de Oostenrijkse man, dus morgen gaan we met z'n drieën quad rijden. Die avond hadden we met de Zwitserse meisjes afgesproken bij een restaurant uit de lonely planet. Ook dit was een soort private restaurant, maar dit zag er wel iets meer uit als een echt restaurant. Het eten was ook wel iets minder dan die middag. Ik had ook geen keus, want ze hadden alleen gerechten met coconut saus.. Maar het was heel gezellig. Na het eten zijn we met z'n zessen nog naar een barretje gegaan en daar hebben we onze eigen fles rum met sprite gekocht. Dat Smaakt een beetje naar mojito en is velen malen goedkoper. We hebben een tijd bij het barretje gezeten en daar vertelde wat locals ons over een soort private feestje (alles is hier blijkbaar private) ergens in een huis. We besloten een kijkje te nemen. Meerdere toeristen hadden dat blijkbaar gehoord, want het huis was vol toeristen. Ik raakte aan de praat met twee Nederlandse meisjes. Het was een gezellige avond. Met de Nederlandse meisjes heb ik telefoonnummers uitgewisseld in de hoop dat ik ze misschien de avond erop weer zou zien. De Zwitserse meisjes vertrokken de dag erna naar Santiago. Helaas, want ik hoopte eigenlijk dat ik vanaf nu met hen een casa kon delen.

Dag 16
Ondanks dat we pas om 2 uur in bed lagen was ik om half 8 al weer wakker. Ik besloot dat ik niet naar het plafond ging staren, maar mijn tijd nuttig zou besteden en mijn blog verder zou schrijven. Ik vroeg aan de host of ik nog 1 dag langer kon blijven en vroeg of ik dan eventueel wat minder kon betalen, omdat ik er nu in mijn eentje zou blijven. Geen probleem, 10 cuc was genoeg. Wat echt heel goedkoop is voor een casa, maar ik ben blij. Na het ontbijt (met weer warme chocolademelk :) zijn we naar de car rental gegaan. De quads die we zouden huren waren gloedjenieuw. 1 dag eerder hadden ze ermee gereden en zo zagen ze er ook uit. Na wat papierwerk, wat in Cuba mega lang duurt, want voor alles wat je koopt, huurt, etc. hebben ze al je paspoort gegevens nodig, zijn we op de quads richting het strand gereden. Op het etiket van de quad stonden 4 dingen: alleen off-road, dus niet op de openbare wegen, dat was mislukt. Eigenlijk hebben we alleen maar op de openbare wegen gereden, maar die zijn hier zo slecht, dat het voelt alsog je off-road rijdt :p Verder mochten er geen 2 personen op 1 quad, levensgevaarlijk stond er op het etiket, ook dat was mislukt, want we hadden er 2 met z'n driën, maar de verhuurder zij dat het geen probleem was, dus daar gingen we maar vanuit. De derde was geschikte kleding. Ik denk niet dat mijn korte broek en slippers worden gezien als geschikte kleding voor een quad en de helm die ik droeg was zeker 2 maten te groot, dus ook dat is mislukt. Het enige waar we ons wel aan gehouden hebben is dat we geen drugs en alcohol hebben genuttigd ;) Ik denk dat de quads die wij hebben gereden waren denk ik de enige in heel Cuba, in ieder geval in dat gebied, want we werden nogal bekeken en nagewezen. We moesten een korte stop maken omdat de twee Duitse jongens een busticket nodig hadden voor de dag erna, en ik denk dat er in totaal 5 Cubanen naar mij toe zijn gekomen om te zeggen hoe bueno de quads waren. Het strand hebben we gemist, we zijn te ver doorgereden, maar vanaf de weg konden verderop wel een strand zien, dus we besloten daar te gaann kijken. Dat was het stukje off-road wat we wel hebben gedaan, want we zijn met de quads midden door het bos gereden om daar te komen. Er was helemaal niemand op het strand, maar er waren een hoop rotsen, dus dat zal de reden zijn geweest. We zijn heel kort gebleven, anders zou het allemaal voor niks zijn geweest en toen zijn we teruggereden op zoek naar het andere strand. Op de weg terug stond er een Cubaanse vrouw te liften. We hadden nog 1 plek over, dus ze ging bij mij achterop. Ik denk dat deze vrouw de dag van haar leven had. Ze heeft de hele weg gefilmd. Voor ons kwam het eigenlijk heel goed uit, want zij wilde ook naar hetzelfde strand en zij wist de weg. Zonder haar hadden we het waarschijnlijk weer gemist. Het strand was bijna leeg en mega mooi. Lichtgeel zand en palmpomen en helderblauw water. Ik denk dat er in totaal 10 mensen lagen. Er kwam een man naar ons toe om te vragen of we lunch wilde. Ook dat kwam goed uit, want we hadden nogal honger. Alledrie namen we verse vis uit de zee en de man vroeg ook waar op het strand we wilde eten dan zou hij daar de tafel neerzetten. Ik denk dat ik nog nooiit op een betere plek geluncht heb dan daar. We hebben nog wat gezwommen en in de zon geslapen en toen zijn we weer met de quads gaan rijden. We besloten nog een stukje de bergen in te rijden, waar het uitzicht heel mooi was met de ondergaande zon. We besloten weer terug te gaan, want het werd donker en wee moesten uiterlijk 7 de quads weer inleveren. Daarna zijn we snel ergens wat gaan eten, nouja, dat was het plan, maar het was valentijnsdag en blijkbaar wordt dat hier groots gevierd, dus het was megadruk overal. Om 10 uur had ik met de Nederlandse meisjes van de dag ervoor afgesproken, maar ook op het plein was het zo druk, dat ik ze niet heb kunnen vinden. Ook de wifi daar was een beetje overbelast, dus ik heb ze niet meer gezien. We besloten met z'n drieen naar een salsaconcert achtig feestje te gaan op aanraden van 2 locals die ook met ons meegingen. De rest van de avond hebben we met deze twee locals doorgebracht. Het was heel gezellig, ik heb eindelijk wat meer salsa geleerd van een van de locals, maar ze lachtte me uit om mijn houterige moves. Blijkbaar was het ook heel grappig dat ik zij dat mijn Spaans muy, muy, muy poquito was, want dat bleven ze maar herhalen. We kwamen ook nog een jongen tegen uit Noorwegen, die net als ik naar Holguin gaat. Helaas 1 dag later dan ik, anders zou de colectivo goedkoper worden voor mij ;) Uiteindelijk zijn we rond 2 uur naar huis gegaan. Morgen neem ik afscheid van de Duitsers en de dag erna ga ik alleen verder naar Holguin.